تاثير مراقبت معنوي مبتني بر الگوي قلب سليم بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به انفاركتوس ميوكارد حاد

Effects of spiritual care based on GHALBE SALIM model on quality of life of patients with acute myocardial infarction

هدف: امروزه معيار درمان بيماري عروق كرونر، بهبود كيفيت زندگي بيماران مي‌باشد. اين مطالعه با هدف بررسي تأثير مراقبت معنوي مبتني بر الگوي قلب سليم بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به انفاركتوس ميوكارد حاد انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر يك كارآزمايي باليني يك سوكور بوده كه بر روي 92 بيمار مبتلا به انفاركتوس ميوكارد حاد بستري در بخش مراقبتهاي ويژه قلب بيمارستان چمران اصفهان در سال 1395 انجام شده است. پس از تخصيص تصادفي نمونه‌ها به دو گروه مداخله و كنترل، مداخله معنوي مبتني بر الگوي قلب سليم به مدت سه روز به صورت منظم در ساعات 20-17 براي بيماران گروه مداخله انجام شد. قبل و يك ماه پس از انجام مداخله، كيفيت زندگي بيماران به وسيله پرسش‌نامه سازمان جهاني بهداشت، ارزيابي شد. يافته‌ها:50% نمونه‌ها زن بودند. ميانگين و انحراف معيار سن بيماران تحت مراقبت معنوي 9/8±3/61 و در گروه كنترل 9/7±6/62 سال بود. برنامه مراقبت معنوي توانست نمرات سلامت جسمي، سلامت روان، روابط اجتماعي، كيفيت زندگي و سلامت عمومي را به ترتيب به طور متوسط 8/19، 5/6،17/11و2/27 افزايش دهد. هم‌چنين تفاوت نمره كيفيت زندگي در گروه مداخله نسبت به گروه كنترل، معنادار بوده است (05/0>p). نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه حاضر مويد تاثير مراقبت معنوي مبتني بر الگوي قلب سليم بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به انفاركتوس ميوكارد حاد بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه قلب است. لذا كاربرد آن به عنوان يك رويكرد مراقبتي كل‌نگر در بهبود علائم و ابعاد كيفيت زندگي بيماران ايسكميك قلب به‌ويژه انفاركتوس ميوكارد پيشنهاد مي‌گردد.

Introduction: Today, improving patients’ quality of life (QOL) is the criterion for the treatment of coronary artery disease. The aim of this study was to evaluate the effect of spiritual care based on GHALBE SALIM model on QOL of acute myocardial infarction (AMI) patients. Materials and Methods: This single-blind clinical trial was conducted on 92 patients with AMI hospitalized in CCU of Chamran Hospital of Isfahan, Iran in 2016. In this account, after random allocation of the subjects to the intervention and control groups, the spiritual intervention based on GHALBE SALIM model was regularly performed on the subjects of the intervention group at 17-20 hours for three days. In addition, the QOL of patients was assessed before and one month after the intervention by using the World Health Organization questionnaire. Results: 50% of the participants were female. Mean ± SD of the patient’s age was 61.3 ±8.9 and 62.7 ±6.9 in the intervention and control groups, respectively. On average, the spiritual care program increased the scores of physical, mental, and social health, QOL and general health to 19.8, 17.5, 11.6, and 27.2, respectively. Furthermore, a significant difference was observed between the study groups in terms of the quality of life score (P<0.05). Conclusion: The study results confirmed the effect of spiritual care based on GHALBE SALIM model on the QOL of patients with AMI admitted to the CCU. Therefore, as a comprehensive care approach its application is recommended to improve the symptoms and dimensions of QOL in patients with IHD, especially MI.