صورت‌بندي گفتمان و استراتژي‌هاي زباني داستان « پسرك لبوفروش » صمد بهرنگي با رويكرد تحليل گفتمان لاكلا و موف

صمد بهرنگي، از نويسندگان دهه ۱۳۴۰ ايران است كه موضوعات اجتماعي عصرش را در قالب داستان‌هاي كودك و نوجوان به روايت گذاشته و برخلاف گفتمان خنثي و تسليم‌طلبانه حاكم بر آثار معاصر، مخاطبانش را به مبارزه با وضعيت موجود فرامي‌خواند و مي‌كوشد مسير جديدي را در داستان‌نويسي بگشايد. اكنون گفتمان داستان «پسرك لبوفروش» صمد بهرنگي را با توجه به نظريه تحليل گفتمان بررسي كرده‌ايم تا مشخص شود تا چه اندازه عوامل فرامتني، متني و بافت سياسي اجتماعي دهه ۴۰ در توليد متن دخيل بوده‌است؟ اين پژوهش با رويكرد «تحليل گفتمان لاكلا و موف» و با روش «توصيفي ـ تحليلي» انجام شده‌است. در اين داستان، گرايش سياسي اجتماعي صمد بهرنگي سهم عمده‌اي در به چالش كشيدن گفتمان تحولات اجتماعي و اقتصادي مهمي چون برنامه اصلاحات ارضي و پيامدهاي آن داشته‌است. همچنين بروز گفتمان رقيب در قالب برخي ابزارهاي تحليل گفتمان چون برجسته‌سازي، حاشيه‌راني، غيريت‌سازي و استراتژي‌هاي زباني ديده مي‌شود.