عنوان مقاله :
معرفي و نقد كتاب فارسي قزويني علي صلح‌جو (1396) تهران ـ نشر كتاب بهار، 95 صفحه
پديد آورندگان :
حاجي شعبانيان ، حسن - مركز , حاجي شعبانيان ، حسن - مركز
كليدواژه :
لهجه , گويش‌شناسي , واج‌نويسي
چكيده فارسي :
مطلب ارسالي در زمره مطالب نقد و بررسي است و بنابراين فاقد چكيده است و به همين دليل بخش مقدمۀ آن ارسال شده است مقدمه واژه‌هاي گويش و گويش‌شناسي براي نخستين بار در سال 1337 از سوي دكتر صادق كيا، دانش‌آموخته زبان و ادبيات فارسي و استاد دانشگاه تهران به ادبيات زبان‌شناسي ايران راه پيدا كرد و گويش‌شناسي به اين ترتيب در ايران مصطلح گرديد. اگرچه وي نخستين كسي بود كه گويش‌شناسي را به كار برد اما پيشينه اين شاخه از زبان‌شناسي در ايران به زمان‌هاي بسيار قبل‌تر از آن برمي‌گردد و در لابه‌لاي كتاب‌هاي تاريخ و جغرافيا، به ويژه آن دسته كه مسالك و ممالك نام گرفته‌اند، نمونه‌هايي از موارد زباني يافت مي‌شوند.
عنوان نشريه :
پژوهش هاي زبان شناسي تطبيقي
عنوان نشريه :
پژوهش هاي زبان شناسي تطبيقي
