اثر رزمارينيك اسيد بر گلايسين بتائين، كربوهيدرات و تغيير الگوي پروتئين در كالوس سيب‌زميني (Solanum tuberosum L.) در تنش شوري در شرايط كشت در شيشه

تنش شوري يكي از تنش‌هاي مخرب زيستي اثرگذار بر ميزان اسموليت‌هاي سازگار و الگوي پروتئيني است. در پژوهش حاضر اثر رزمارينيك اسيد كه نوعي آنتي‌اكسيدان است بر ميزان وزن تر، گلايسين بتائين، كربوهيدرات، عناصر سديم و پتاسيم، پروتئين كل و الگوي پروتئيني كالوس‌ها بررسي شد. بدين‌منظور، كالوس‌هاي سيب‌زميني رقم وايت دزيره در تيمار رزمارينيك اسيد (صفر تا 60 ميلي‌گرم بر ليتر) و سديم كلريد (صفر تا 120 ميلي‌مولار) قرار گرفت. نتايج نشان دادند كالوس‌ها در تيمار رزمارينيك اسيد و نمك، وزن تر وكربوهيدرات بيشتري نسبت به كالوس‌هاي قرارگرفته در تيمار نمك تنها داشتند. ميزان گلايسين بتائين در حضور رزمارينيك اسيد (20 ميلي‌گرم بر ليتر) در تنش شوري متوسط (90 ميلي‌مولار) به‌طور معني‌داري نسبت به نمونه‌هاي رشديافته در 90 ميلي‌مولار نمك افزايش پيدا كرد؛ هرچند در شوري 90 و 120 ميلي‌مولار به ميزان معني‌داري ميزان عنصر سديم افزايش و پتاسيم كاهش يافت، در حضور رزمارينيك اسيد، ميزان عنصر پتاسيم افزايش و عنصر سديم كاهش يافت. ميزان پروتئين نيز در حضور رزمارينيك اسيد به‌طور معناداري افزايش پيدا كرد. بررسي الگوي پروتئيني اثر مثبت رزمارينيك اسيد را بر ايجاد دو پروتئين جديد در محدوده 50 كيلودالتون نشان داد و تغيير بيان پروتئين‌ها را در محدوده 16، 17 و 25 كيلودالتون تأييد كرد. به‌طوركلي، رزمارينيك اسيد با افزايش تجمع پروتئين و كربوهيدرات محلول، كاهش ميزان سديم در سلول و تغيير الگوي پروتئيني، آثار فيزيولوژيك و بيوشيميايي خود را بر سلول‌هاي كالوس سيب‌زميني در تنش شوري نشان داد.