شيوع اختلال نقص توجه/بيش‌فعالي در دانش‌آموزان پايه اول تا سوم مدارس ابتدايي شهر سمنان

Prevalence of attention deficit hyperactivity disorders in first to third grades primary school students in Semnan, Iran

هدف: اختلال نقص توجه/بيش‌فعالي (Attention deficit hyperactivity disorders, ADHD) يك اختلال رفتاري رشدي است كه كودك به‌علت تحرك زياد و غيرمعمول توانايي دقّت و تمركز بر روي يك موضوع را ندارد. علي‌رغم تاثيرات منفي، مطالعات در حيطه همه‌گيرشناسي اين اختلال، محدود مي‌باشد. هدف از اين مطالعه، بررسي شيوع اختلال نقص توجه/بيش‌فعالي، در كودكان پايه اول تا سوم مدارس ابتدايي شهر سمنان مي‌باشد. مواد و روش‌ها: پس از اخذ مجوز جهت ورود به مدارس شهر سمنان، از بين 69 دبستان، 20 مدرسه به صورت تصادفي انتخاب شد. پرسش‌نامه كانرز نسخه مربوط به معلمين از طريق مديران در اختيار معلمين قرار گرفت. بعد از سه روز كاري، پرسش‌نامه‌هاي تكميل شده جمع‌آوري گرديد و نمرات براي هر كودك محاسبه شد. نقطه برش براي تشخيص احتمالي ADHD، 60 در نظر گرفته شد. يافته‌ها: نتايج اين مطالعه نشان داد كه 5/44 درصد از كودكان پايه اول تا سوم درجه‌اي از اختلال نقص توجه/بيش‌فعالي داشتند كه در 9/10 درصد موارد شديد (نمره‌ي 60 يا بيش‌تر) بوده است. 13 درصد پسران و 6/8 درصد دختران اختلال كمبود توجه / بيش‌فعالي شديد داشتند كه تفاوت معني‌دار بود (049/0=p)، هم‌چنين در بخش "رفتار در كلاس"، دختران به طور معني‌دار عملكرد بهتري در مقايسه با پسران داشتند (014/0=p). نتيجه‌گيري: حدود نيمي از دانش‌آموزان مدارس ابتدايي شهر سمنان در پايه‌هاي اول تا سوم به درجات مختلف علائم اختلال نقص توجه/بيش فعالي را از خود نشان مي‌دهند كه در 9/10 درصد موارد از نوع شديد بوده است. بنابراين انجام غربالگري تشخيصي نقص توجه/بيش فعالي در ابتدا و نيز ميانه سال تحصيلي، مي‌تواند در شناسايي سريع‌تر اين كودكان، ارائه به موقع خدمات آموزشي و توان‌بخشي به آن‌ها، با اولويت در پسران، مي‌تواند راه حل موثري در پيشگيري از عواقب منفي اين اختلال در دانش‌آموزان باشد.

Introduction: Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) is a developmental behavioral disorder. Children with ADHD do not have the ability to concentrate on a subject due to the unusual and extremely high physical activity. In spite of the negative effects of the ADHD, the epidemiological studies in this field seem to be limited. The aim of the present study was to report the prevalence of ADHD in the first to third grade elementary school students of Semnan, Iran. Materials and Methods: Twenty out of 69 primary schools were selected through the cluster random sampling procedure. The Conner's questionnaire (teachers' version) was handed in to the teachers. After three working days, the completed forms were collected. Each child's score was calculated. The cutoff – point for the diagnosis of ADHD was considered 60. Results: The results of the present study indicated that 44.5% of the students showed some degrees of the ADHD that 10.9% of them scored as severe (they scored at or above 60). Thirteen percent of the boys and 8.6% of the girls showed severe symptoms of ADHD, this difference was statistically significant (p = 0.049). In the subdivisions of the Conner's questionnaire, the girls scored better than the boys in the "Behavior in Class" section (p = 0.014). Conclusion: About half of the primary school students in Semnan city showed different degrees of ADHD in the first to third grades, of which 10.9% were severe. Therefore, performing diagnostic screening of ADHD at the beginning as well as in the middle of the school year can be an effective way to identify children with ADHD earlier, provide extra educational and rehabilitation services and support, with priority in boys, and to be able to prevent the consequences and disadvantages of ADHD in students.