مطالعه عوامل مؤثر بر سرعت پذيرش بذور جديد گندم در شهرستان ساوجبلاغ (كاربرد تجزيه و تحليل بقا)

بخش كشاورزي يكي از مهمترين بخش‏هاي اقتصادي كشور در مرحله گذار از كشاورزي سنتي به كشاورزي صنعتي است. در اين مسير انتقال دانش فني موجود از مؤسسات پژوهشي به عرصه‏هاي توليد و بهره‏برداري كشاورزي امري اجتناب ناپذير است كه بايد به طور جدي در رأس برنامه‏هاي توسعه كشور قرار گيرد. پژوهش حاضر ضمن معرفي روش تجزيه و تحليل بقا، به شناسايي عوامل مؤثر بر سرعت پذيرش بذور اصلاح شده گندم (بهار، پيشتاز، پيشگام، پارسي و سيوند) توسط كشاورزان شهرستان ساوجبلاغ در استان البرز مي‏پردازد. داده‏هاي مورد نياز از طريق ميداني و تكميل پرسشنامه براي 140 گندم‏كار منتخب با استفاده از روش نمونه‏گيري تصادفي ساده در سال زراعي 95-1394، گردآوري شده است. مهمترين نتايج حاصل مؤيد آن است كه الگوي وايبول در قياس با مدل‏هاي رقيب از قدرت توضيح‏دهندگي بالاتري برخوردار است. متغيرهاي درآمد غيركشاورزي، توليد در هكتار، تجربه گندم‏كاري، ميزان تحصيلات هر كشاورز، گذراندن دوره‌هاي آموزشي اثر مثبت و معني‏دار بر كاهش مدت زمان پذيرش بذور جديد توسط كشاورزان نشان دادند. شغل اصلي كشاورزي و فاصله بين محل زندگي و فروشگاه‏هاي شهري مدت زمان انتخاب را افزايش مي‏دهد. همچنين متغيرهاي مالكيت زمين، سن كشاورز، بيمه‏ي محصول، كيفيت بذور عرضه شده، فاصله منزل تا فروشگاه‏هاي محلي بر روند انتخاب بذرهاي جديد بي‏تأثير بودند. با توجه به اينكه تجارب گندم‏كاري و شركت در دوره‏هاي آموزشي اثر معني‏داري در كاهش مدت زمان انتخاب بذرهاي جديد دارند، پيشنهاد مي‏گردد از تجارب افراد پيشرو در استفاده از بذرهاي جديد گندم جهت آموزش ساير كشاورزان بهره گرفته شود و امكان تبادل و انتقال تجربيات بين گندم‏كاران به صورت عملي فراهم گردد.