عوامل مؤثر بر انتخاب استراتژي هاي ورود به بازار خارجي گياهان دارويي مطالعه موردي: استان خراسان رضوي

در راستاي كاهش وابستگي اقتصاد ايران به صادرات نفت خام و چرخش به طرف اقتصاد چند محصولي در صادرات، جهت گيري سياست هاي صادراتي بايد به سود صدور كالاهاي غيرنفتي از جمله صادرات محصولات كشاورزي تغيير يابد. گياهان دارويي يكي از اقلام مهم صادراتي بخش كشاورزي است كه در سال هاي اخير علي رغم افزايش سطح زيركشت و توليد، صادرات هم پاي آن رشد نداشته است. استان خراسان رضوي يكي از استان هاي پيش رو در توليد و تجارت گياهان دارويي به حساب مي آيد. امروزه تعيين نوع استراتژي ورود به بازارهاي خارجي با توجه به شرايط بازار، يكي از مهم ترين عوامل مؤثر بر توسعه صادرات بخصوص در بخش كشاورزي به حساب مي آيد. اين مطالعه بر آن است تا به بررسي عوامل مؤثر بر انتخاب نوع استراتژي ورود به بازارهاي خارجي گياهان دارويي شركت هاي صادركننده استان خراسان رضوي بپردازد. بر اين اساس آمار و اطلاعات لازم از طريق تكميل 64 پرسشنامه از شركت هاي صادركننده گياهان دارويي منتخب استان خراسان رضوي (زعفران، گل محمدي، زيره سبز و آويشن) در طي دوره زماني 1395-1390 بپردازد. استراتژي هاي ورود به بازارهاي خارجي به سه دسته استراتژي صادراتي، استراتژي غيرصادراتي و استراتژي بينابيني تقسيم شد. نتايج برآورد الگوي پانل لاجيت چندگانه نشان داد كه اندازه شركت، تجربه صادراتي، ريسك هاي صادراتي (ريسك سياسي، ريسك قيمتي، ريسك بازاري و ريسك برگشت پول)، تحريم ها، آميخته هاي بازاريابي، تحقيق وتوسعه، تنوع مقاصد صادراتي، داشتن برند معتبر و جذابيت مكان از عوامل اثرگذار بر انتخاب نوع استراتژي ورود به بازارهاي خارجي گياهان دارويي منتخب استان مي باشند.