اثر تغيير اقليم بر رشد اقتصادي بخش كشاورزي ايران (رهيافت الگوي تعادل عمومي قابل محاسبه پويا)

تغييرات آب و هوا يكي از مهم ترين مسائلي است كه بخش هاي مختلف اقتصاد را تحت تأثير قرار داده است. ويژگي‌هاي خاص بخش كشاورزي نظير وابسته‌ترين بخش به متغيرهاي آب و هوايي، اين بخش را به محور اصلي مباحث مربوط به تغييرات اقليم تبديل كرده ‌است. برهمين اساس، پژوهش حاضر، اثر تغيير اقليم بر رشد اقتصادي بخش كشاورزي را در ايران در قالب مدل تعادل عمومي قابل محاسبه پويا مبتني بر ماتريس حسابداري اجتماعي سال 1390 مورد بررسي قرار داده است. نتايج مطالعه نشان داد كه با در نظر گرفتن ميزان كاهش بارندگي در افق بيست ساله تا سال 2030، ميزان توليد، مصرف، سرمايه‌گذاري و صادرات بخش كشاورزي به‌ترتيب 4.469، 5.025، 4.462 و 13.770 درصد كاهش مي‌يابد ولي ميزان واردات در اين بخش با افزايش 5.504 درصدي مواجه مي‌شود. با توجه به اثرات سوئي كه تغيير اقليم بر متغيرهاي كلان بخش كشاورزي مي‌گذارد، لازم است كه دولت اقدامات مناسبي را به‌منظور حمايت از اين بخش در شرايط نامناسب اقليمي پيش‌روي، اتخاذ نمايد.