تدوين مدلي براي آموزش شهروندي با رويكرد مبتني بر نظريه داده بنياد

رفتار شهروندان و كيفيت مشاركت آنان در امور جامعه به عنوان يكي از الزامات سرمايه اجتماعي و از شاخص‌هاي توسعه يافتگي جوامع مي‌باشد. با كاهش كيفيت محيط‌ زيست شهري‌، رشد آسيب‌هاي اجتماعي، كاهش كيفيت رفاه شهري، ضرورت ايجاد و گسترش آموزش‌ شهروندي درجوامع شهري تشديد شده است. هدف اين پژوهش تدوين الگوي مفهومي براي آموزش شهروندي است پژوهش حاضر از نوع پژوهش كيفي است كه با استفاده از رويكرد مبتني بر نظريـه داده بنيـاد انجـام شده است. جامعه آماري شامل افراد متخصص در زمينه آموزش و حقوق شهروندي مي‌باشند كـه بـا اسـتفاده از رويكـرد نمونه‌گيري هدفمند (تعداد 15 نفر) بـه عنـوان مشـاركت كننـدگان در پـژوهش انتخـاب شـدند. داده‌ها به روش مصاحبه و به صورت نيمه ساختار يافته گردآوري شده‌اند. براي اعتبار و روايي داده‌ها از دو روش بازبيني مشاركت كنندگان و مرور خبرگان غيـر شـركت كننـده در پژوهش استفاده شده است. داده‌ها به روش تحليل محتوا بررسي و نتايج تحليل در قالب مدل پارادايمي شامل :شرايط علي (ضرورت آگاهي و برخورداري از حقوق و مسئوليت‌ها، همسويي با تحولات نوين، كيفيت زندگي و بسط همبستگي اجتماعي)؛ مقوله كانوني (مفهوم شهروندي و آموزش شهروندي)؛ راهبردها (ايجاد فرصت‌هاي يادگيري، نگرش‌سازي در آموزش، دموكراتيزه كردن دولت رفاه، ارتقاء نظام سياسي )؛ زمينه (پويايي قانون، رفاه و تامين اجتماعي)؛ شرايط مداخله‌گر (عدم توسعه فرهنگي، سياسي شدن آموزش شهروندي، ناكارآمدي آموزش سنتي) و پيامدها (قانون گرايي و دموكراسي، توسعه اجتماعي) فرايند آموزش شهروندي را منعكس مي‌نمايند.

فاقد چكيده مي باشد