چرايي عدم تعهد مديران ورزشي به برنامه‌هاي استراتژيك

؟Why Do Sport Managers Have No Commitment to Strategic Planning

پژوهشگران متعددي بر اين باورند كه تعهد به برنامه‌هاي استراتژيك، يكي از عوامل مؤثر در اجراي استراتژي‌ها مي‌باشد. نتايج مطالعه پيمان‌فر(1390) در بررسي موانع پيش‌روي پياده‌سازي استراتژي‌هاي نظام ورزش كشور نشان مي‌دهد عدم تعهد مديران به استراتژي‌ها مهمترين مانع مي‌باشد. لذا با توجه به اهميت اين مقوله در تدوين و اجراي برنامه هاي استراتژيك در نظام ورزش كشور اين پژوهش به روش Q به واكاوي ذهنيت 20 نفر از مديران عالي ورزش ايران در مورد چرايي عدم تعهد مديران به اين برنامه‌ها پرداخته است. يافته‌هاي پژوهش كه به روش ماتريس همبستگي و تحليل عاملي بدست آمد حاكي از آن است كه 4 نوع تفكر و ذهنيت غالب در عدم تعهد مديران به برنامه‌هاي استراتژيك وجود دارد. كه غالب‌ترين آن در اين پژوهش ذهنيت مديران شايسته محور ناميده شد. از ديگر الگوهاي شناسايي شده در اين مطالعه را مي توان به الگوي راهبرد محور، چشم انداز محور و محيط محور اشاره نمود. از آنجا كه هريك از اين الگو ها برگرفته از ذهنيت ها و گويه هاي مرتبط با خود مي باشد مي توان اميد داشت با بهره گيري مناسب از آن، تعهد بيشتر مديران ورزشي به برنامه هاي استراتژيك را شاهد بود.

Many researchers believe that commitment to strategic planning is one of the factors influencing the implementation of strategies. The results of a study by Peymanfar (2011) on the identification of barriers to implementation of Iran’s sports system strategies showed that the most important barrier was that the managers did not have commitment to strategies. Due to the importance of this issue in the formulation and implementation of strategic plans in Iran sport system, this study explored the minds of Iran sport top managers by Q method to understand why they did not have commitment to this planning. The results of this study which were obtained using the correlation matrix and factor analysis, suggested that there were 4 types of thinking and dominant mentality in managers’ lack of commitment to strategic planning. In this study, the most predominant mentality was called mentality of competency-oriented managers. Other models identified in this study were strategy- oriented, vision-oriented, and environment-oriented. Since each of these models is based on their own mentality and aspects, we hope to see higher commitment of the sport managers to the strategic plans through the appropriate employment of these models.