بررسي و مقايسه روش هاي فازي آرتمپ و حداكثر احتمال در تهيه نقشه و پايش تغييرات كاربري اراضي (مطالعه موردي: اميديه، استان خوزستان)

سنجش از دور فناوري كليدي براي ارزيابي وسعت و ميزان تغييرات پوشش اراضي است كه اطلاع از اين تغييرات در قسمت هاي مختلف، به عنوان اطلاعات پايه براي برنامه ريزي هاي مختلف از اهميت ويژه اي برخوردار است. در اين پژوهش، هدف مقايسه دو روش حداكثر احتمال و فازي آرت مپ براي تهيه نقشه كاربري اراضي با استفاده از تصاوير ماهوارهاي لندست مي باشد. در اين مطالعه تغييرات پوشش اراضي طي 24 سال گذشته منطقه اميديه ارزيابي شد. تصاوير سنجنده هاي TM لندست 4، +ETM لندست 7 و OLI لندست 8 به ترتيب براي سال هاي 1990، 2000 و 2014 و همچنين از نقشه هاي توپوگرافي و پوشش منطقه استفاده گرديد. تصاوير هر سه مقطع زماني به چهار كاربري مرتع، كشاورزي، اراضي شور و ماندابي و منطقه مسكوني طبقه بندي شدند. نتايج مربوط به صحت كلي طبقه بندي نشان مي دهد كه روش طبقه بندي فازي با ضريب كاپاي 93 درصد، در مقايسه با روش الگوريتم حداكثر احتمال با ضريب كاپاي 81 درصد، از دقت بالاتري برخوردار است. طبق نتايج بدست آمده كشاورزي پوياترين كاربري موجود در منطقه بوده كه وسعت اين اراضي طي 1990 تا 2014 روندي صعودي را در پي داشته است؛ به طوري كه مقدار 32703 / 32 هكتار (23/2 درصد) به اين اراضي افزوده شده است. روند تغييرات كاربري مسكوني نيز به صورت افزايشي بوده؛ به طوري كه مساحت 1325/1 هكتار ( ٪0 / 94 ) را به خود اختصاص داده است. از سوي ديگر كاربري اراضي مرتعي با مقدار 13/4 درصد از منطقه داراي بيشترين كاهش مساحت بوده كه وسعتي برابر با 18857/63 هكتار را شامل مي شود.