شناخت رابطه بين سلامت و نشاط اجتماعي با بي تفاوتي اجتماعي جوانان: مورد مطالعه شهر كرمانشاه

امروزه در محيط هاي كلانشهري، پديده اي مانند بي تفاوتي اجتماعي، بيانگر بي احساسي، بدبيني، بي ميلي و به عبارت بهتر نوعي افسردگي اجتماعي است. از منظر آسيب شناختي، بي تفاوتي در بين شهروندان نوعي بيماري اجتماعي شناخته مي شود كه از عناصر نامطلوب فرهنگ مدرن كلانشهرها بوده و با تاكيد بيش از حد بر ترجيحات شخصي و منافع فردگرايانه در زندگي شهري معاصر نمود يافته و همچون مانعي در ايجاد و برقراري ارتباطات مثبت اجتماعي و نيز افزايش مشاركت شهروندان در امور اجتماعي قرارگرفته، به تضعيف يا حتي توقف فرايند توسعه ي ملي منجر مي شود. هدف اصلي اين مطالعه شناخت رابطه بين سلامت و نشاط اجتماعي با بي تفاوتي اجتماعي جوانان شهر كرمانشاه است. اين مطالعه با روش پيمايشي و با استفاده از ابزار پرسشنامه انجام گرفت. جامعه ي آماري مورد مطالعه جوانان 20 تا 30 سال شهر كرمانشاه هستند. كه در زمان پژوهش (1396)، تعداد آن ها برابر 42017 نفر بود. با توجه به حجم زياد جامعه ي آماري و جهت تسريع در گردآوري و تحليل يافته ها، همچنين صحت و دقت لازم، تعداد 400 نفر به عنوان نمونه ي مورد مطالعه قرار گرفتند. از آزمون هاي آماري همبستگي پيرسون، آزمون t و آزمون تحليل واريانس براي بررسي فرضيه ها و براي سنجش مدل پژوهش از رگرسيون چندمتغيره و تحليل مسير استفاده شد. يافته هاي حاصل نشان مي دهد كه بين متغيرهاي سلامت اجتماعي (0/136-) و نشاط اجتماعي (0/114-) با متغير وابسته (بي تفاوتي اجتماعي) رابطه ي معناداري وجود دارد. نتايج حاصل از رگرسيون نشان مي دهد كه دو متغير سلامت اجتماعي (0/12Beta=) و نشاط اجتماعي (0/12Beta=) با مقادير T براي سلامت اجتماعي (4/09- T=) با ضريب معنا داري (0/000 =Sig.T) و نشاط اجتماعي با مقدار T برابر (3/301 T=) و معنا داري (0/001 =Sig.T) بر روي متغير وابسته تاثير معناداري داشته اند.

فاقد چكيده مي باشد