مقايسه سياست گذاري آموزشي ايران و ژاپن در مقطع ابتدايي

A Comparison Study of Iranian and Japanese educational policy at Elementary level

آموزش‌ و پرورش تطبيقي حوزه اي از آموزش است كه نظام آموزشي يك كشور را با استفاده از اطلاعات و نظام هاي آموزشي ديگر كشورها تحليل و سياست هايي براي بهبود آموزش طراحي ميكند. پژوهش حاضر بر آن است تا با بررسي و تحليل نظام آموزشي ژاپن در مقطع حساس و سرنوشت ساز ابتدايي و تطبيق آن با نظام آموزش ابتدايي در ايران، ضمن كشف شباهت ها و تفاوت هاي موجود، با استفاده از مزاياي قابل اعمال نظام آموزش ابتدايي ژاپن گامي در جهت ارتقاي سطح كيفي آموزش ابتدايي در ايران بردارد. پرسش اصلي پژوهش اين است كه «علت اصلي ناكارآمدي نسبي نظام آموزش ابتدايي ايران در مقايسه با ژاپن چيست؟» پاسخ اوليه (فرضيه)اي كه به آزمون گذاشته شده اين است كه «علت اصلي ناكارآمدي نسبي نظام آموزش ابتدايي در ايران در مقايسه با ژاپن، كمرنگ بودن عنصر تعامل در نظام آموزش ابتدايي در ايران در اشكال و سطوح مختلف آن است». پژوهش حاضر از نوع مقايسه اي است كه مستلزم توصيف و تحليل پديده هاي مربوط به هر يك از دو نظام آموزشي ابتدايي در ژاپن و ايران نيز مي شود. براي اين منظور، از روش شش مرحله اي بررسي تطبيقي ديويد فيليپس براي آموزش و پرورش تطبيقي استفاده شده است. يافته هاي پژوهش نيز تأييدي است بر فرضيۀ پژوهش.

Comparative education is an area through which education system of a country is analyzed by utilizing data and educational systems of other countries and policies for improving education are developed. By studying and analyzing the educational system of Japan for the critical and crucial level of elementary education and adjusting it to the elementary educational System in Iran, this study is also to help improving the quality of elementary education in Iran. Therefore, the main question this study addresses is: "considering the education system in Japan, what is the main factor behind relative inefficiency of elementary education system in Iran?” The initial answer (hypothesis) is: “The main reason for the relative inefficiency of elementary education system in Iran, compared to Japan, is the low levels of the significant element of interaction in the elementary education system in Iran in its various forms and levels.” The present study is comparative and requires describing and analyzing the phenomena associated with each of the two elementary education systems in Japan and Iran. To reach this purpose purpose, the six-step method of comparative study by David Philips is applied. Research findings also confirm the research hypothesis.