خودشناسي و دلالت‌هاي تربيتي آن از منظر اقبال لاهوري

Self-knowledge and Educational Implications from Iqbal Lahoori Perspective

يكي از پايه‌هاي اصلي پرورش فضائل اخلاقي و تكامل معنوي، خودشناسي و معرفت نفس است، و تا انسان اين مرحلة دشوار را پشت سر نگذارد، به هيچ‌‌يك از مقامات معنوي نايل نخواهد شد؛ به همين دليل انديشمند شهيري مانند اقبال لاهوري، به بررسي دقيق و جامع اين مسئله پرداخته است. هدف اين پژوهش تبيين راه‌كارهايي براي رسيدن به خودشناسي و تربيت نفس در آدمي است تا از اين طريق راه سعادت براي انسان هموار گردد. اين مقاله به روش توصيفي ـ تحليلي، به فلسفة خودي اقبال پرداخته است. فلسفه‌اي كه مبنايش آزادي نفس از قيود بشري، و رهايي از سلطه و استكبار جهاني است. تحقق اين امر، در بستر عوامل و زمينه‌هاي متعددي، از قبيل: تعبد، عشق، آزادي و... ميسر است. در اين مقاله راه‌كارهاي تربيتي، با تكيه بر فلسفة خودي اقبال، استنتاج و تبيين شده است. حركت بر اساس اين تدابير و عمل نمودن به آنها، سلامت فرد و جامعه را تضمين خواهد كرد.

One of the main pillars of cultivating moral virtues and spiritual evolution is self-knowledge, and the man will not achieve any of spiritual stages, unless this difficult phase passes; that's why the famous thinkers such as Iqbal Lahoori, has carefully and thoroughly examined this issue. Explaining the ways of achieving self-awareness and self-education in the human being is the purpose of this research. Using a descriptive-analytical method, this paper studies the Iqbal philosophy of self. A philosophy based on the freedom of the soul from the humanistic constraints, and freedom from the domination of the world arrogance. The realization of this depends on factors such as servitude, love, freedom, and so on. The educational solutions, based on Iqbal's philosophy of self, are explained in this paper. Following these measures and acting on them will ensure the health of the individual and the community.