مقايسه شاخص هاي فاصله اي و مبتني بر كوادرات در تعيين الگوي پراكنش اسكنبيل هفت بندي در سيستان

اسكنبيل هفت­بندي (Calligonumpolygonoides) از جمله گياهان بوته­اي مقاوم به خشكي است. اين گياه نقش مهمي در بهبود مواد آلي و ساختار خاك، تثبيت شن و بادشكن در مناطق بياباني سيستان و بلوچستان ايفا مي­كند. در پژوهش حاضر پراكنش گياه اسكنبيل در سه منطقه استان سيستان و بلوچستان (زهك، تهلاب و جازموريان) با استفاده از شاخص­هاي فاصله­اي (مربع T، هاپكينز، هولگيت، جانسون، زايمر و پيلو) و شاخص­هاي كوادراتي (تيلور، ايوواو، موريسيتا، K و نسبت واريانس به ميانگين)ارزيابي شد.هدف ارزيابي الگوي پراكنش و انتخاب بهترين شاخص براي اين ارزيابي بوده است. نمونه برداري از گياه به روش تصادفي سيستماتيك انجام شد. بدين صورت كه در هر منطقه، چهار ترانسكت 100 متري در داخل محدوده 5000 متر مربعي در نظر گرفته شد. در هر ترانسكت فاصله گياهان نزديك به نقاط تصادفي اندازه­گيري و شمارش گياهان داخل قطعات نمونه انجام و محاسبه شاخص­ها صورت گرفت. نتايج نشان دادكه الگوي پراكنش اسكنبيل در سيستان و بلوچستان به صورت تصادفي است. بهترين شاخص­هاي كوادراتي براي تعيين الگوي پراكنش اين گونه، تيلور و موريسيتا و دربين شاخص­هاي فاصله­اي پيلو و مربع Tارزيابي شد.نتايج كلي نشان داد كه شاخص­هاي كوادراتي نسبت به شاخص­هاي فاصله­اي از دقت بيشتر و عملكرد يكساني در ارزيابي الگوي پراكنش اين گياه برخوردار هستند.