بررسي تاثير تنش خشكي بر خصوصيات بازدارندگي گياه دارويي اسفند ( .Peganum harmala L)

يكي از روش‌هاي كاهش مصرف علفكش‌ها، بهره‌گيري از ويژگي‌ علف‌كشي برخي گونه‌هاي گياهي است. گياهان خودرو و دارويي موجود در مناطق خشك در مقايسه با ديگر گياهان داراي تركيب‌ هاي شيميايي بيشتري هستند و امكان وجود ويژگي علف‌كشي در آنها محتمل‌تر است. بنابراين در پژوهش حاضر اثر تنش خشكي بر خصوصيات بازدارندگي گياه دارويي اسفند (Peganum harmala L. ) بر روي علف هرز خرفه (Portulaca oleracea L.) در شرايط آزمايشگاهي و گلخانه‌اي مورد بررسي قرار گرفت. آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با چهار تكرار انجام شد. در شرايط آزمايشگاهي، فاكتورهاي مورد بررسي شامل غلظت عصاره در چهار سطح (0، 4/0 ، 8/0 و 2/1 درصد)، تيمار آبياري بر روي پايه مادري توليد كننده ماده گياهي اسفند در دو سطح (پايه مادري آبياري شده و آبياري نشده) و نوع اندام عصاره­گيري شده در دو سطح (اندام هوايي و ريشه) در نظر گرفته شد. در شرايط گلخانه بجاي عصاره از پودر گياه اسفند به مقادير (0، 4، 8 و 12 گرم) در 1000 گرم خاك استفاده شد. نتايج نشان داد در هر دو شرايط گلخانه و آزمايشگاهي با افزايش غلظت و مقادير پودر اندام هوايي و ريشه در مورد برخي صفات اندازه‌گيري شده در گونه خرفه، بازدارندگي به طور معني‌داري افزايش يافت (01/0 gt; p)  اين در حاليست كه در شرايط آزمايشگاه، بازدارندگي عصاره ريشه بيشتر از اندام هوايي بود. يافته‌ها بيانگر، تاثير بيشتر بازدارندگي عصاره تهيه شده از اسفند در سطح آبياري شده بر كليه صفات در شرايط آزمايشگاه بود. پودر حاصل از اسفند در سطوح متفاوت آبياري در گلخانه نيز بر كليه صفات مورد بررسي عملكرد مشابهي نشان داد. به طور كلي يافته‌هاي پژوهش بيانگر آن است كه تنش خشكي مي‌تواند خصوصيات بازدارندگي گياه اسفند را تحت تاثير قرار دهد.