عنوان مقاله :
روايتِ معماري؛ مطالعه تطبيقي روايت در معماري و داستان
عنوان به زبان ديگر :
Architecture Narration: A Comparative Study on Narration in Architecture and Story
پديد آورندگان :
كريم‌زاده، سپيده دانشگاه آزاد اسلامي - واحد‌علوم و تحقيقات، كرج , اعتصام، ايرج دانشگاه آزاد اسلامي - واحد‌علوم و تحقيقات، كرج , فروتن، منوچهر دانشگاه آزاد اسلامي - واحد‌علوم و تحقيقات، كرج , دولتي، محسن دانشگاه آزاد اسلامي - واحد‌علوم و تحقيقات، كرج
كليدواژه :
داستان , روايت , روايت‌شناسي , مطالعه تطبيقي , معماري
چكيده فارسي :
هر اثر معماري به مثابه يك متن است كه هنگام تجربه آن گويي روايتي شرح داده مي‌شود كه تماشاگري فرضي به سير و سفري درون‌فضايي برده مي‌شود. روايت در فضا در طول زمان، امكان شناخت كامل از فضاي موجود را بدست مي‌دهد. در نتيجه مي‌توان آن‌را ابزاري جهت بيان فضا دانست از طرفي مهم‌ترين جلوه روايت در داستان است و هر داستان عناصر و ساختاري دارد كه ميتواند توليد معنا كند. بنابراين مفهوم روايت در داستان به مثابه الگويي براي درك روايت در معماري قابل توجه است. از طرف ديگر باوجود نظريه‌پردازي درباره روايت معماري از اوايل دهه هشتاد و استفاده معماران از روايت به دليل تعامل با شهر، مخاطب و به عنوان شكل‌دهنده فضا و معاني فرهنگ، چهارچوب نظري مشخصي در اين زمينه وجود ندارد. هدف اين پژوهش دستيابي به چارچوب مفهومي روايت در داستان و تطبيق آن با روايت در معماري در جهت به كارگيري شيوه‌هاي داستان‌پردازي در معماري، ساخت سناريو فضايي، عاملي براي تفسير بنا يا طراحي است. لذا اين مقاله در پي پاسخ به اين پرسش است كه چه شباهت‌ها و تفاوت‌هايي بين روايت و معماري وجود دارد؟ پژوهش با رويكرد كيفي و با روش مطالعه تطبيقي و تحليل محتوايي انجام گرفته است. در اين پژوهش ابتدا به شناخت مفهوم و سير روايت در داستان و چگونگي دريافت آن در معماري پرداخته شده سپس با بررسي نمونه‌ها و تحليل محتوا شباهت‌ها و معادل‌هاي دو عرصه ارائه شده است. بررسي‌هاي پژوهش نشان داد، پيوندي دو طرفه بين معماري و داستان وجود دارد و اساس تجربيات فضايي منطبق بر روايت است. شخصيت داستان معادل فضا، راوي معادل كاربر، پيرنگ معادل كانسپت، ژانرها معادل كاربري بنا و ... است. در نتيجه مي‌توان از قابليت‌هاي خلاقيت داستان كه انواع شيوه‌هاي روايت، ابزار روايت، شيوه بيان و محتوا مي‌باشد در عرصه‌هاي معماري استفاده كرد.
چكيده لاتين :
The way architects think about different issues from developing plans, perspectives, and views to cross-sections and structure of a building is a common and general one. Regardless of its merits and efficiency, this way of thinking indicates a degradation in architectural thinking. Indeed, architectures today are caught in a specific architecture language where the boundaries of language create boundaries in the architecture’s world. To step beyond the normal language in architecture, the narration techniques of meta-story text can be used to break the elements of architecture and rebuilt them along new axes.
The study is an attempt to change the normal language in architecture design and achieve a new way of facing architectural issues based on the concepts of meta-story. The architecture that we try to achieve is the one that motivates users to explore, move, interact, think, or play. A sort of architecture the spatial narration of which is completed by and whose wider narration is formed by the users. Moreover, each user may have his own interpretation.
The study was carried out as a content analysis study based on a comparative and innovative study where a combination of deduction and induction was used. The researcher tried to survey the concepts of meta-story and the relationship between story and the spatial narration of architecture. Throughout the study, different types of structure of narration using the similarities between the two ,fields were examined and a new structure for architecture design was achieved.
The surveys uncovered a mutual bond between architecture and narration. The structure of post-modern stories featured with parallel and interactive narrations was compared with the structure of designing method in architecture. Through this, the techniques and structure of narration in meta-story text can be used to achieve creativity in designing method.
