اثر كاه گندم بر تغييرات زمان شروع و ضريب رواناب در كرت‌هاي آزمايشگاهي تحت شبيه‌سازي باران

شيب رواناب و هدر رفت خاك از اساسي ‌ترين معضلات زيست محيطي، كشاورزي و توليد غذا در جهان است كه اثرات مخربي بر اكوسيستم ‌هاي طبيعي و تحت مديريت انسان دارد. يكي از مهم ترين عوامل كنترل ‌كننده رواناب و هم چنين فرسايش استفاده از خاك‌پوش‌ هاي آلي و غيرآلي است كه نقش مهمي در مهار رواناب و يا هدر رفت خاك دارند. از اين رو در اين تحقيق، به ‌منظور بررسي تغييرات زمان شروع و ضريب رواناب از يك نوع خاك‌پوش‌ آلي (كاه گندم) در شرايط آزمايشگاهي استفاده شد. آزمايش ‌ها با استفاده از شبيه‌ساز باران، در شيب 30 درصد و مقياس كرت 0/5 مترمربع و سه تكرار، با دو درصد پوشش 50 و 90 درصد و شدت‌ هاي بارش 50 و 100 ميلي متر بر ساعت، به مدت 10 دقيقه انجام گرفت و سپس مقادير زمان شروع و ضريب رواناب اندازه ‌گيري شدند. نتايج نشان داد كه در دو شدت 50 و 100 ميلي متر بر ساعت اين تيمار حفاظتي توانست زمان شروع و ضريب رواناب به ‌ترتيب افزايش و كاهش دهد و پوشش 90 درصد بيش ترين تاثير در افزايش زمان شروع رواناب و كاهش ضريب رواناب داشت. درصد افزايش زمان شروع رواناب در شدت‌هاي 50 و 100 ميلي متر بر ساعت (پوشش 90 درصد) به ‌ترتيب 102/37 و 70/80 درصد بود. درصد كاهش ضريب رواناب در شدت ‌هاي 50 و 100 ميلي متر بر ساعت (پوشش 90 درصد) نيز به ‌ترتيب 36/58 و 27/31 درصد بود. اثر متغيرهاي شدت و تيمار حفاظتي به جز اثر توامان شدت × تيمار حفاظتي بر ضريب رواناب بر ساير مولفه‌ها معني ‌دار ارزيابي شد.