تحليل حساسيت تبخير- تعرق به تغيير در پارامترهاي هواشناسي در شمال‌غرب و غرب ايران

تحليل حساسيت تبخير تعرق گياه مرجع (ET0) در ايران در مديريت بهتر آب بسيار ضروري است. زيرا به نظر مي‌رسد كه آب و هوا در همه جا تا حدودي تغيير كرده است. در اين پژوهش، به‌منظور تحليل حساسيت ET0 به تغييرات هر يك از پارامترهاي هواشناسي از داده‌هاي ماهانه هواشناسي 36 ايستگاه هواشناسي در شمال‌غرب و غرب ايران استفاده شد. اولويت‌بندي پارامترهاي اقليمي و ميزان تاثيرگذاري آن‌ها بر ET0 در ماه‌هاي مختلف براي هر يك از ايستگاه‌هاي مورد مطالعه مشخص گرديد، بدين منظور، ابتدا ميزان ET0 ماهانه با روش فائو پنمن مانتيث براي يكايك ايستگاه‌ها برآورد گرديد، سپس مقدار هر يك از دو پارامتر مهم ورودي به مدل رگرسيوني گام به گام (شامل ميانگين حداكثر (Tmax)، ميانگين حداقل (Tmin)، ميانگين درجه حرارت هوا، ميانگين سرعت باد، مجموع ساعات آفتابي، ميانگين حداكثر و حداقل رطوبت نسبي) در دامنه‌ي 20± درصد با گام‌هاي 5 درصد، تغيير داده شدند و ميزان تغيير در ET0 محاسبه شد، در نهايت مقدار ضريب حساسيت براي اولين پارامتر مهم ورودي در هر يك از ايستگاه‌هاي منتخب بدست آمد. نتايج نشان داد كه در اكثر ايستگاه‌ها در هر دو مقياس سالانه و ماهانه، بيشترين تاثير در نوسانات ET0 مربوط به Tmax و Tmin مي‌باشد. با افزايش 20 درصد براي Tmax به‌شرط ثابت ماندن ساير پارامترها، مقدار ET0 از حداقل 6.05 درصد (در مشكين‌شهر) تا حداكثر 15.54 درصد (در اردبيل) افزايش نشان داد، اين رقم براي Tmin بين 0.47- درصد (در سنندج) تا 0.91 درصد (در خلخال) بود.