مطالعه اثر سطوح مختلف دو نوع زغال‌زيستي بر آبگريزي و برخي ويژگي هاي فيزيكي و شيميايي خاك

اين پژوهش به‌صورت فاكتوريل با عامل نسبت‌هاي مختلف خاك و مواد افزودني (بايوچار طبيعي و بايوچار توليدشده از كمپوست زباله شهري)، در قالب طرح بلوك كامل تصادفي با سه تكرار، انجام شد. فاكتورهاي در نظر گرفته‌شده در اين طرح، شامل: فاكتور بايوچار طبيعي در چهار سطح (0، 1، 3 و 5 درصد)، بايوچار توليدشده از كمپوست زباله شهري در چهار سطح (0 ، 1، 3 و 5 درصد) –جمعاً 16 تيمار مي‌باشد. براي تعيين آبگريزي نمونه‌هاي بايوچارهاي كمپوست زباله شهري و طبيعي از تست قطره آب يا زمان نفوذ آب در خاك (WDPT) استفاده شد و مدت‌زمان نفوذ آب به خاك (t_p) در هر 16 تيمار اندازه‌گيري شد. همچنين نتايج حاصل نشان داد كه با افزايش درصد مصرفي بايوچارها، t_p افزايش مي‌يابد. بيشترين t_pمربوط به تيمارهاي 5 و 16 به ترتيب 156 و 170 ثانيه بود كه افزايش 98 و 99 برابري نسبت به خاك شاهد داشتند.از 16 تيمار مورد بررسي 12 تيمار در كلاس آب‌دوست، يك تيمار در كلاس آبگريزي جزئي و سه تيمار در كلاس آبگريز شديد قرار گرفت. در كل مي‌توان ذكر كرد كه مصرف بايوچارهاي مورد بررسي مخصوصاً بايوچار طبيعي به لحاظ آبگريزي مشكلي در نفوذپذيري خاك ايجاد نمي‌كند. همچنين نتايج نشان داد كه افزودن بايوچارهاي مورد استفاده به طور ميانگين سبب كاهش چگالي ظاهري و افزايش درصد ماده آلي و pH به ترتيب برابر 9، 272 و 6 درصد شد.