پيش‏ نمايي و تحليل مكاني شاخص‏ هاي اگروكليماتيك حوضه آبريز قزل اوزن در طول فصل رشد

برنامه ريزي دقيق براي سازگاري با تغييرات اقليمي در هر منطقه اهميت فراواني دارد. در اين مطالعه، با استفاده از چهار مدل GCM و دو سناريوي RCP4.5 و RCP8.5 اقدام به توليد داده براي افق 2050 شد. سپس، پارامترهاي دماي هوا، بارش، تبخير تعرق (ET0) و كمبود بارش (PD) در طول فصل رشد ارزيابي گرديد و مقادير كميت‌هاي شدت خشكي و طول دوره خشكي تخمين زده شدند. ET0 با دو روش پريستلي تيلور (PT) و پنمن مانتيث (PM) محاسبه شد. ET0 محاسبه شده با روش PT با استفاده از چهار مدل‏ هوشمند )شامل Eureqa Formulize، ANN، ANFIS و (SVM با روش PM براي هرايستگاه واسنجي گرديد. براي پهنه‏بندي شاخص‏هاي مذكور، از سه روش زمين آمار‏ IDW، كريجينگ و كوكريجنگ بهره گرفته شد. نتايج نشان داد كه در ايستگاه‌هاي منتخب، ميانگين دماي هوا و بارش (در طول فصل رشد) به‏ترتيب، بين 9/0 تا 2 درجه سلسيوس و 27 تا 49 ميلي‏متر افزايش خواهد يافت. همچنين، پارامترهاي ET0 و شدت خشكي در همه ايستگاه‏ها افزايش خواهد يافت. ميانگين افزايش PD در كل حوضه در حدود 6 تا 9 درصد خواهد بود. به‏طور متوسط، شدت افزايش شاخص‏هاي اگروكليماتيك در سناريوي RCP8.5 حدود چهار درصد بيشتر از سناريوي RCP4.5 مي‏باشد. در بين روش‌هاي ميان‏يابي، روش كوكريجينگ با استفاده از داده كمكي مدل رقومي ارتفاع (DEM) كارايي بهتري را نشان داد. در افق مورد نظر، طول فصل رشد بين 15 تا 35 روز افزايش خواهد يافت، با اين حال، طول دوره خشكي تغيير محسوسي نخواهد داشت. نتايج نشان داد كه در آينده، تغييرات مكاني متغيرهاي اقليمي كم و بيش مشابه با تغييرات نظير دوره پايه خواهد بود.