اثر باقي‌مانده كودهاي نيتروژن و فسفر بر خصوصيات شيميايي خاك در سيستم كشت باقلا-برنج

كيفيت خاك مفهومي است كه توانايي دائم خاك را به‌عنوان يك سامانه حياتي زنده در داخل اكوسيستم و تحت بهره برداري هاي مختلف نشان مي دهد. در اين راستا شاخص هاي كيفيت خاك به‌عنوان معيارهاي ارزيابي و تصميم گيري مورد استفاده قرار مي‌گيرند. اين پژوهش به‌منظور بررسي اثر باقي مانده كود مصرفي در زراعت باقلا بر ويژگي‌هاي شيميايي خاك در سيستم كشت باقلا برنج شامل كشت باقلا با پانزده تيمار كودي به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي و كشت برنج در سه تكرار در  سه سال زراعي، در مزرعه پژوهشي مؤسسه تحقيقات برنج كشور انجام شد. فاكتورهاي آزمايشي براي گياه باقلا شامل پنج سطح نيتروژن (صفر، 25، 50، 75 و 100 كيلوگرم نيتروژن در هكتار) از منبع كود اوره و سه سطح فسفر (صفر، 50 و 100 كيلوگرم فسفر در هكتار) از منبع كود سوپر فسفات تريپل بودند. نتايج نشان داد كه با افزايش مصرف كود نيتروژن در طي سال هاي زراعي كشت باقلا، اسيديته خاك كاهش و EC خاك افزايش يافت. همچنين كشت باقلا منجر به افزايش درصد كربن آلي خاك (2/81 درصد)، نيتروژن (0/209 درصد)، فسفر (40/59 پي‌پي‌ام) و پتاسيم خاك (237/69 پي‌پي‌ام) گرديد. بيشترين ميزان فسفر خاك در تيمار P100 (42/69 پي پي ام) در كشت برنج حاصل شد و متوسط عملكرد برنج در طي دو سال زراعي حدود 2770/95 كيلوگرم در هكتار بود.