تحليل ارتباط بين سطوح مختلف اعتماد با مشاركت مرتع داران در اصلاح و احياي مراتع (مورد مطالعه: مرتع داران چقا كدو در استان كرمانشاه)

با توجه به اهميت مراتع در حفظ اكوسيستم طبيعي، بررسي عوامل مؤثر در اصلاح و احياي مراتع در راستاي اهداف توسعه پايدار بسيار حائز اهميت مي باشد. در اين راستا راهكارهاي مختلفي براي توسعه پايدار منابع طبيعي به ويژه مراتع مطرح شده است كه در اين ميان مشاركت مردم بيش از پيش مورد تأكيد قرار گرفت. در اين تحقيق رابطه بين سطوح مختلف اعتماد شامل اعتماد بنيادين، اعتماد بين شخصي، اعتماد نهادي و اعتماد تعميم يافته را با مشاركت مرتع داران در اصلاح و احياي مراتع مورد بررسي و تحليل قرار داديم. ابزار تحقيق پرسشنامه است. جامعه آماري شامل كليه مرتع داران چقاندو در شهرستان سرپل ذهاب است كه تعداد آنها 78 نفر بود. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران 67 نفر تعيين شد. براي انتخاب نمونه ها از نمونه گيري تصادفي طبقه بندي شده و در تجزيه و تحليل داده ها نيز از نرم افزار SPSS20 استفاده شد. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان داد كه بين سطوح مختلف اعتماد با ميزان مشاركت مرتع داران در اصلاح و احياء مرتع همبستگي مثبت و معني داري وجود دارد و ميزان بستگي بين اعتماد تعميم يافته با مشاركت مرتعداران از قوت بالاتري برخوردار است. همچنين در اين تحقيق 34 شاخص مربوط به سطوح مختلف اعتماد به روش تحليل عاملي به 12 عامل تقليل يافت و در مجموع 71/36 درصد از تغييرات متغير وابسته (مشاركت در اصلاح و احياء مراتع) را تبيين مي كنند. اولين و تأثيرگذارترين عامل در اين روش را مي توان تا حدودي اعتماد تعميم يافته ناميد. بنابراين با توجه به تأثير سطوح مختلف اعتماد در مشاركت مرتعداران مي توان بيان كرد كه افزايش اعتماد تعميم يافته، كه از ابعاد سرمايه اجتماعي برون گروهي است، كارايي و بازدهي فرايند مشاركت مرتعداران را در اصلاح و احياي مراتع بيش از ساير سطوح اعتماد بدنبال خواهد داشت.