بررسي روند تغييرات زماني و مكاني شاخصهاي كيفي آب زيرزميني دشت جيرفت

با توجه به رشد روزافزون جمعيت، آب زيرزميني يكي از منابع مهم تأمين آب آشاميدني در بسياري از مناطق جهان از جمله ايران به شمار مي آيد. اين منابع در نقاط مختلف به صورت طبيعي يا از طريق فعاليت هاي انساني دچار تغيير كيفيت شده و آلوده مي شوند. به همين دليل مديريت منابع آب داراي اهميت زيادي است. هدف از اين تحقيق، بررسي روند تغييرات زماني و مكاني كيفيت آب زيرزميني دشت جيرفت براي مصارف شرب مي باشد؛ همچنين به بررسي نقش كاربري اراضي و سازندهاي زمين شناسي در كيفيت آن نيز پرداخته مي شود. در اين مطالعه از پارامترهاي Na ، Mg Ca Cl ، EC و S04 استفاده شد و پهنه بندي داده هاي كيفي با روش زمين آماري كريجينگ در نرم افزار ArcGIS9 . 3 انجام شد و بعد طبقه بندي آب نيز با استفاده از دياگرام شولر انجام گرديد. نتايج نشان داد كه در سال 1380 بخش هاي جنوبي منطقه مورد مطالعه از كيفيت پايين تري برخوردار بوده اما در سال 1393، آب زيرزميني با كيفيت پايين تر به سمت شمال منطقه مورد مطالعه كشيده شده است. همچنين روند كاهش كيفيت آب زيرزميني از سمت جنوب به مركز و شمال منطقه گسترش پيدا كرده است. با تهيه نقشه كاربري اراضي مشخص گرديد كه در بخش هايي كه اراضي كشاورزي وجود دارد آب زيرزميني از كيفيت پايين تري برخوردار است. همچنين با تهيه نقشه زمين شناسي مشخص گرديد كه سازندهاي با بافت ريزدانه تر كه در بخش هاي جنوبي و مركزي قرار دارند از كيفيت آب پايين تري برخوردارند. در حالت كلي چنين مي توان نتيجه گرفت كه كيفيت آب منطقه مورد مطالعه با گذشت زمان براي مصارف شرب كاهش يافته و تحت تأثير كاربري اراضي و سازندهاي زمين شناسي قرار گرفته است و براي بهبود كيفيت منابع آب زيرزميني بايد نقش عوامل انساني كاربري اراضي و فعاليت هاي كشاورزي را به شدت مورد توجه قرار داد.