انتخاب سيستم مناسب آبياري تحت فشار با استفاده از روش ارزيابي چند معياره (مطالعه موردي: شبكه آبياري جاميشان)

با توجه به تنوع سيستم‌هاي آبياري تحت فشار، موضوع انتخاب مناسب‌ترين سيستم براي هر منطقه يكي از موضوعات مهم است. سيستم(هاي) مناسب را مي‌توان با توجه به عوامل متعددي نظير توپوگرافي، خصوصيات خاك، شرايط اقليمي، نوع محصول، كميت و كيفيت منبع آب، كارگر مورد نياز، مهارت كشاورزان، شرايط اقتصادي و زمينه‌هاي فرهنگي و اجتماعي در هر منطقه تعيين كرد. هدف از اين تحقيق رتبه‌بندي سيستم‌هاي آبياري تحت فشار در سطح 6000 هكتار از اراضي منطقه دينور واقع در شهرستان صحنه، استان كرمانشاه است. براي رتبه‌بندي از روش تحليل سلسله‌مراتبي استفاده شد. فاكتورهاي مؤثر بر انتخاب سيستم به دو دسته فيزيكي و اقتصادي اجتماعي تقسيم و براي هر دسته، شاخص‌هاي مرتبط تعريف شد. امتياز هر كدام از شاخص‌ها بين 3 تا 3+ مشخص شد. با توجه به تغييرات مكاني برخي عوامل، امتياز هر شاخص براي هر بخش از منطقه و در محيط GIS تعيين شد. وزن شاخص‌ها بر اساس اهميت آن و مطالعات پيشين تعيين شد. در نهايت، امتياز كلي هر سيستم با مجموع وزني شاخص‌ها تعيين گرديد. تنها سيستم قابل‌استفاده براي مناطق با شيب بالاي 20 درصد، سيستم آبياري موضعي است. براي مناطق با شيب كمتر از 20 درصد سيستم كلاسيك نيمه‌متحرك بهترين سيستم و سيستم كلاسيك ثابت با آبپاش متحرك در اولويت دوم است.