بررسي تاثير آب زيرزميني كم عمق و شور بر عملكرد گياه استويا

استفاده از آبهاي زيرزميني شور كم عمق كه در بعضي دشت هاي موجود در مناطق جنوبي، شمالي، غرب و شمال غرب موجود است به عنوان يك منبع آب آبياري مي تواند تا حدودي آب مورد نياز پاره اي از گياهان را تامين كند. در اين رابطه آزمايشي به منظور بررسي اثر آب زيرزميني كم عمق و شور بر كمك به تبخير و تعرق گياه استويا در قالب طرح كاملا تصادفي و به صورت فاكتوريل با سه تكرار در مزرعه تحقيقاتي انجام شد. تيمارهاي اعمال شده شامل آب زيرزميني با سطوح شوري 1 و 2 و 6 و 10 دسي زيمنس بر متر در سه عمق 0.7 و 0.9 و 1.2 متر بود. نتايج نشان داد كه درصد مشاركت آب زيرزميني براي سطوح شوري 1، 2، 6 و 10 دسي زيمنس بر متر در اعماق 0.7 و 0.9 و 1.2 متري به ترتيب در حدود (66.5 ، 57.7 ، 45.3) ، (61.5 ، 52.7 ، 42.1)، (59.9 ، 49.4 ، 41.0) و (59.0 ، 46.6 ، 40.1) درصد نياز كلي گياه بود. نتايج اين تحقيق نشان داد كه استفاده از آبهاي زير زميني كم عمق با شوري كمتر از 2 دسي زيمنس بر متر براي آبياري گياه استويا مي تواند به صورت قابل توجهي نياز آبي گياه را برطرف نموده و به تبخير و تعرق گياه كمك كند.