كليدواژه :
ابزارهاي انسجام ربطي , ابزارهاي افزايشي , ابزارهاي تقابلي , ابزارهاي علّي , ابزارهاي زماني
چكيده فارسي :
هدف از انجام پژوهش حاضر، شناسايي استاندارد نوع و تعداد ابزارهاي انسجام ربطي در متون كودكان 10 تا 12 ساله است. متون مورد مطالعۀ پژوهش حاضر شامل 400 متن نوشتاري كودكان 10 تا 12 سالۀ شهر تهران، 60 داستان از نويسندگان كودك و نوجوان گروه سني «ج» و 60 متن از كتاب‌هاي درسي پايۀ چهارم تا ششم است. بر اساس نتايج به‌دستآمده چهار ابزار ربطي افزايشي، تقابلي، علّي و زماني در متون توليدي كودكان 10 تا 12 ساله (متون نوشتاري كودكان) و متون ادراكي آنها (داستان‌هاي نويسندگان گروه سني ج، متن كتاب‌هاي درسي پايه چهارم تا ششم) ظاهر شده‌اند. همچنين، مقايسه ميزان كاربرد ابزارهاي ربطي در متون توليدي و ادراكي كودكان نشان داد كه استاندارد تعداد ابزارهاي انسجام ربطي در متون كودكان 10 تا 12 ساله به ترتيب بسامد، نوعي توالي رشدي را نشان مي‌دهد كه در آن ابتدا حروف ربط افزايشي ظاهر مي‌شوند و سپس، ابزارهاي انسجام زماني به‌كار گرفته مي‌شوند. در ادامه روابط علت و معلول ديده مي‌شوند و در آخر ابزارهاي انسجام تقابلي شكل مي‌گيرند. اين روند رشدي نشان‌دهندۀ توالي انباشتي رشد معناشناختي است. پس، مي‌توان دريافت كه به‌ترتيب درك مفهوم هم‌پايه‌ساز، توالي رخدادها، رابطۀ علت و معلول و در آخر تقابل و تضاد، براي دانش‌آموزان اتفاق افتاده است. اين يافته همسو با پژوهش بلوم و همكاران (1980)، كمري (1395)، شاپيرو و هادسن (1991) و گانا و نديمان (2015) است.
چكيده لاتين :
The present research deals with the identification of standard of the type and number of cohesion devices used in (10-12 years old) children’s texts. The database includes 400 (10-12 years old) texts written by children in Tehran, 60 stories by child writers, and 60 texts in the fourth, fifth, and sixth grade course books. According to the findings, four types of conjunctive devices (additive, adversative, causal and temporal) are appeared in the texts written by 10-12 year-old children and the ones written for them (i.e., stories by child writers and texts in the course books). Furthermore, the comparison between the usage of conjunctive devices in both types of texts (i.e., productive and perceptive) showed that the standard of the type and number of cohesion devices indicate a kind of growth sequence in which additive devices appeared at first, followed by temporal devices, causal devices appearing next, and finally adversative devices are used. This process shows accumulative sequence of semantic growth; as a result, perception of coordination concept, sequence of occurrences, cause and effect relation, and contrast relation must have taken place for children. This finding is in line with that of Bloom et al. (1980), Kamari (2016), Shapiro and Hudson (1991) and Guna and Ngadiman (2015).
