تحليل تطبيقي رفتار شاخص‌هاي خشكسالي هواشناسي SPI و SPEI در ايستگاه‌هاي منتخب استان گلستان

عموماً شاخص‌هاي پايش خشكسالي مبتني بر متغير بارش است و در نظر نگرفتن تأثير ساير متغيرها نظير دما خطاهايي سامان‌مند به همراه دارد. بر اين اساس، در كنار نمايه‌هاي متداولي نظير SPI، روش‌هاي تركيبي از جمله نمايه استاندارد شده بارش تبخيرتعرق (SPEI) ارائه شده است. هدف از مطالعه حاضر، مقايسه تطبيقي دو نمايه SPEI و  SPIجهت پايش خشكسالي در استان گلستان مي‌باشد. مقايسات بر اساس ميزان همبستگي و همچنين فراواني طبقات خشكسالي در پنجره‌هاي زماني 12 ماهه و در فصول مختلف تحليل شدند. نتايج نشان داد كه هر چه اقليم منطقه مرطوب‌تر باشد، به دليل كاهش نقش تبخيرتعرق، همبستگي بين دو نمايه بيشتر مي‌باشد. در خشكسالي‌هايي با پنجره زماني كوچك‌تر نيز قوت اين همبستگي‌، بيشتر است. همچنين، شاخص SPEI نسبت به SPI قادر است تعداد وقايع ترسالي و خشكسالي بيشتري را نشان ‌دهد. همبستگي معني‌داري بين دو شاخص با استفاده از آزمون پارامتري پيرسون در سطح اطمينان 95 درصد در ايستگاه راميان در سري زماني 3 و 6 ماهه مشاهده شد. تحليل فراواني طبقات خشكسالي در مقياس فصلي هر دو شاخص بيشترين تغييرات را فصل تابستان نشان داد. بيشترين تعداد وقايع خشكسالي شديد و خيلي شديد توسط هر دو شاخص در ايستگاه غفارحاجي و در فصل تابستان مشاهده شد. همچنين، مقايسه نمودارهاي سري‌هاي زماني شاخص‌هاي خشكسالي SPI و SPEI نشان داد كه شاخص SPEI دوره طولاني‌تري از خشكسالي و ترسالي و شاخص SPI وقايع حدي بزرگ‌تري را نسبت به SPEI نشان مي‌دهد.