بررسي كارايي مدارهاي جدايش مغناطيسي واحدهاي 2 و6 مجتمع سنگ‌آهن سنگان

ارزيابي يك مدار جدايش مغناطيسي مي تواند در تعيين كارايي آن و تدوين استراتژي هاي مورد نياز به منظور بهبود عملكرد آتي آن مفيد باشد. هدف از اين مقاله، ارزيابي عملكرد مدارهاي جدايش مغناطيسي واحدهاي 2 و 6 مجتمع سنگان است. در هر دو واحد، كانسنگ استخراجي از معدن پس از سنگ شكني به دو بخش ابعادي ريزدانه (mm100) و درشت دانه (mm3010) تقسيم مي شود و سپس هر كدام وارد يك مدار پرعيارسازي مغناطيسي خشك شدت پايين مي شود. بطور كلي، 270 نمونه از اين 4 مدار جدايش مغناطيسي برداشت شد و مورد آناليز مقدار آهن كل، اكسيد آهن (FeO) و گوگرد قرار گرفتند. نتايج به دست آمده نشان داد عيار آهن محصول تمامي مدارهاي پرعيارسازي مغناطيسي بيشتر از 57 درصد است. متوسط بازيابي آهن در مدارهاي پرعيارسازي مغناطيسي ريزدانه و درشت دانه واحد 6 به ترتيب برابر 92/29 و 78/93 درصد و براي واحد 2 به ترتيب برابر 69/25 و 55/36 درصد بود. بازيابي مدارهاي پرعيارسازي مغناطيسي درشت دانه كمتر از مدارهاي ريزدانه است كه علت آن شدت ميدان مغناطيسي كمتر جداكننده ها در اين مدارها براي حفظ عيار مطلوب كنسانتره ها علي رغم درجه آزادي كمتر خوراك است. بازيابي آهن مدارهاي جدايش مغناطيسي واحد 2 نسبت به واحد 6 كمتر است كه دليل آن خوراك دهي و شرايط عملياتي نامناسب جداكننده هاي مغناطيسي در اين واحد بود.