مقايسه كارآيي داده‌هاي موديس و لندست در برآورد توليد خالص اوليه در مناطق خشك استان اصفهان

توليد خالص اوليه يكي از مهمترين ويژگي كاركرد نظام هاي بوم شناختي است كه تحت تأثير عامل هاي زيستي و اقليمي مي باشد. هدف پژوهش حاضر تعيين قابيلت مدل CASA براي برآورد توزيع زماني و مكاني توليد خالص اوليه NPP در مناطق خشك با كمك تصاوير موديس و لندست در تيپ‌هاي گياهي مختلف است. به اين منظور داده‌هاي مورد نياز تصاوير ماهواره‌اي و هواشناسي از قبيل: بارش، دما و ساعات آفتابي ماهانه تهيه شد. مقدار توليد خالص اوليه با داده هاي رقومي لندست و موديس مدل‌سازي شد، همبستگي ميان داده‌هاي زميني و مدل CASA برپايه وضعيت مرتع و تيپ‌هاي گياهي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داده كه بيشترين توليد گياهان در اين منطقه از 10 اسفند تا 10 خرداد است. همبستگي مدل CASA در ماهواره لندست با داده‌هاي زميني نسبت به موديس در منطقه بالاتر بود. برپايه روابط، مقادير توليد خالص اوليه و استفاده مؤثر نور خورشيد در منطقه بررسي شد. توزيع مكاني توليد خالص اوليه و LUE حاكي از آن بود كه توليد سالانه و كارآيي فتوسنتر در مراتع تخريب يافته با وضعيت فقير و خيلي فقير، در مقايسه با مراتع با وضعيت متوسط كاهش يافته است. بيشترين و كمترين مقدار توليد خالص اوليه به ترتيب درتيپ Artemisia sieberi – Zygophyllum Spp(g C/m^2 y^-1 9.35) و Annual grasses Annual forbs،g C/m^2 y^-1 0/2) اندازه گيري شد. مقادير توليد خالص اوليه و بهره گيري مؤثر نور خورشيد در درختچه‌زارها خيلي بيشتر از بوته زار و در تيپ‌هاي گياهي يك ساله بيشتر از بوته‌زار بود. بنابراين، نتايج پژوهش حاضر اهميت اقليم، طبقه بندي زيستي و انتخاب مقياس مناسب را در بررسي و مدل‌سازي توليد خالص اوليه نشان داد. افزون بر اين، طبقه بندي مراتع براساس شكل رويشي و وضعيت مرتع، در بالابردن دقت پژوهش نقش مهمي دارد.