پهنه‌بندي گستره خطر فرونشست زمين با بهره‌‎گيري از تداخل‌سنجي راداري (مطالعه موردي: دشت كاشمر و خليل‌آباد)

اندازه‌گيري رخداد فرونشست در مقياس وسيع به دليل نرخ كند و بطئي آن چالش‌برانگيز است و نياز به فنّآوري‌هاي پيشرفته دارد. اولين پيامد جبران ناپذير اين پديده مخرب، كاهش عمق مخزن آبخوان ها است. به دليل استخراج بيش‌ازحد منابع آب زيرزميني و افت سطح پيزومتري در بسياري از آبخوان‌هاي كشور، فرونشست زمين با سرعت‌هاي مختلف در حال رخ دادن است. روش تداخل سنجي راداري با پنجره مصنوعي در مناطقي كه اطلاعات ژئودزي زميني كافي موجود نيست، جابجايي در راستاي قائم را به خوبي و در گستره وسيع نمايش مي دهد. در پژوهش حاضر از تصاوير جديد Sentinel1A مربوط به سال‌هاي 1394 تا 1397 براي بررسي نرخ فرونشست استفاده شد. منطقه مورد مطالعه دشت‌ كاشمر و خليل آباد است. پس از اطمينان از همبستگي زياد تصاوير، تداخل نگار اوليه تهيه شد. سپس با بهره گيري از روش كوتاه ترين خط مبناي مكاني و زماني، فازهاي غيرضروري حذف گرديد. در پايان فاز جابجايي محاسبه و به مؤلفه قائم تبديل گرديد. نتايج نشان داد اين منطقه در بيشترين حالت 17 سانتيمتر در سال فرونشست دارد و بيشتر در حومه جنوب غرب شهر كاشمر و مناطق غربي دشت خليل آباد متمركز است. به دليل ناهمگن بودن نرخ فرونشست، اين منطقه مستعد شكل گيري شكاف هاي طولي و شق است. نقشه پاياني به‌دست‌آمده مي تواند به مديران سازماني و برنامه ريزان منابع اراضي و خاك درزمينهحفاظت و مديريت منابع آبي و مخاطرات طبيعي و جلوگيري از تخريب سرزمين كمك شاياني نمايد.