مقايسه عوارض جانبي رژيم‌هاي دوستاكسل-دوكسوروبيسين و پاكليتاكسل-دوكسوروبيسين در بيماران مبتلا به سرطان پستان

Comparing adverse effects of docetaxel-doxorubicin and paclitaxel-doxorubicin regimens in breast cancer patients

هدف: تاگزان‌ها يكي از موثرترين گروه‌هاي دارويي شناخته شده در درمان بيماران مبتلا به سرطان پستان هستند كه هم‌چنان سوالات بسياري در مورد عوارض جانبي و سميت آن‌ها مطرح مي‌باشد. هدف از انجام اين مطالعه مقايسه شيوع و شدت عوارض جانبي مربوط به دو رژيم درماني حاوي تاگزان (دوستاكسل يا پاكليتاكسل) در بيماران مبتلا به سرطان پستان بود. مواد و روش‌ها: پنجاه بيمار با تشخيص سرطان پستان غير متاستاتيك كه رژيم درماني دوستاكسل- دوكسوروبيسين يا پاكليتاكسل- دوكسوروبيسين را دريافت كرده بودند وارد مطالعه شدند. رخداد عوارض جانبي در بيماران با استفاده از پرونده آن‌ها مورد بررسي قرار گرفت و شدت عوارض بر اساس معيار سميت عمومي مشخص شد. پس از آناليز داده‌ها شيوع و شدت عوارض بين دو گروه مقايسه گرديد. يافته‌ها: شيوع عوارض جانبي در بيماران دريافت‌كننده رژيم درماني دوستاكسل- دوكسوروبيسين بيش‌تر از بيماران دريافت‌كننده پاكليتاكسل- دوكسوروبيسين بود (01/62% در برابر 98/37%). بيماران در گروه دوستاكسل- دوكسوروبيسين عوارض پوستي، عضلاني و خوني بيش‌تري در مقايسه با گروه ديگر تجربه كردند (05/0p<). در مقابل عوارض مربوط به سيستم عصبي مركزي در گروه پاكليتاكسل- دوكسوروبيسين به طور معني‌داري بيش‌تر از گروه ديگر بود (05/0p<). شدت عوارض جانبي خوني در بيماران دريافت‌كننده دوستاكسل- دوكسوروبيسين نيز بيش‌تر از بيماران دريافت‌كننده پاكليتاكسل- دوكسوروبيسين بود (01/0p<). نتيجه‌گيري: رژيم درماني پاكليتاكسل- دوكسوروبيسين عوارض جانبي كم‌تري در مقايسه با رژيم درماني دوستاكسل- دوكسوروبيسين در بيماران مبتلا به سرطان پستان داشت. گرچه در بيماراني كه احتمال بروز عوارض جانبي در سيستم عصبي مركزي بيش‌تر است انتخاب دوستاكسل- دوكسوروبيسين مي‌تواند مد نظر قرار گيرد.

Introduction: Taxanes have emerged as one of the most active agents in the treatment of patients with breast cancer. Nevertheless, questions remain with regard to their toxicity profiles. This study aimed to compare prevalence and severity of adverse effects of two chemotherapy regimens including taxanes (docetaxel or paclitaxel) in breast cancer patients. Materials and Methods: Fifty patients with non-methastatic breast cancer who had received docetaxel-doxorubicin or paclitaxel-doxorubicin regimens included in the study. Adverse drug reactions were recorded from patients' files and graded according to common toxicity criteria. The prevalence and severity of the reactions were compared between two groups of the patients. Results: The prevalence of adverse drug reactions was higher in the patients who received docetaxel-doxorubicin compared to the patients with paclitaxel-doxorubicin regimen (%62.01 vs %37.98). In this account, the patients in docetaxel-doxorubicin group experienced more frequent adverse drug reactions in skin, musculo-skeletal, and blood systems (P<0.05). However, central nervous system reactions were significantly higher in paclitaxel-doxorubicin group (P<0.05). Severity of adverse drug reactions related to blood system was significantly greater in patients with docetaxel-doxorubicin regimen (p<0.01). Conclusion: Paclitaxel-doxorubicin had fewer adverse effects in comparision with docetaxel-doxorubicin in breast cancer patients. However, patients who are more vulnerable to central nervous system reactions are better candidates for docetaxel-doxorubicin regimen.