اثر نوع ريزنمونه، محيط كشت و تنظيم‌كننده‌‌هاي رشد‌گياهي بر كالوس‌زايي و باززايي غيرمستقيم نخودشيرين (Lathyrus odoratus L.)

نخود شيرين (Lathyrusodoratus L.) متعلق به خانواده بقولات و يك گياه زينتي علفي و رونده با گل‏ هاي معطر است. اين گياه به‌عنوان يك منبع ژنتيكي براي صفات مهم مثل مقاومت در برابر تنش‏ها ازجمله تنش گرمايي محسوب مي‌شود. همچنين به منظور حفظ ساختار ژنتيكي آن، تكثير اين گياه از طريق كشت بافت مي‌تواند مؤثر باشد. به منظور يافتن پروتكل كارآمد شاخه زايي از كالوس؛ اثر نوع ريزنمونه، محيط كشت و تنظيم كننده هاي رشد گياهي بر كالوس زايي و شاخه زايي نخود شيرين بررسي شد. نتايج نشان داد كه ريزنمونه ميان گره نسبت به ريشه كالوس بيشتري توليد كرد (0.77 گرم كالوس براي هر ريزنمونه) و محيط كشت MS نسبت به محيط كشت B5 تأثير بيشتري در كالوس زايي داشت (0.78 گرم كالوس براي هر ريزنمونه). درمجموع بيشترين كالوس زايي (1.9 گرم كالوس براي هر ريزنمونه) هنگامي‌ كه ريزنمونه هاي ميان گره در محيط كشت MS همراه با 0.5 ميلي گرم 6 بنزيل آمينو پورين (BAP) و 2 ميلي گرم در ليتر 1 نفتالين استيك اسيد (NAA) كشت شد، به دست آمد. بيشترين باززايي شاخه (5.33 عدد شاخه براي هر ريزنمونه) از كالوس هاي كشت‌شده در محيط كشت MS همراه با 0.1 ميلي گرم در ليتر تيديازورون (TDZ) به دست آمد. اين پروتكل مي تواند پايه و اساس تحقيقات آينده در ارتباط با بهبود ژنتيكي و توليد انبوه نخود شيرين در كشور باشد.