عملكرد بيوراكتور ديسك‌هاي بيولوژيكي چرخان در تصفيه فاضلاب حاوي آنتي‌بيوتيك سولفامتوكسازول

تصفيه فاضلاب صنايع دارويي به‌دليل وجود انواع مختلف مواد شيميايي سمي و آنتي‌بيوتيك‌هايي كه مي‌تواند براي هر موجود زنده‌اي مضر باشد، فرايندي پيچيده است. در اين پژوهش به بررسي حدف آنتي‌بيوتيك‌ سولفامتوكسازول در فاضلاب مصنوعي پرداخته شد. به اين منظور، تصفيه اين آنتي‌بيوتيك در يك پايلوت ديسك‌هاي بيولوژيكي چرخان با سه مرحله، 48 ديسك و حجم كلي 75/78 ليتر مورد بررسي قرار گرفت. در اين سيستم راندمان حذف آنتي‌بيوتيك‌ براي غلظت‌هاي مختلفCOD و در زمان‌هاي ماند هيدروليكي مختلف بررسي شد. زمان ماند هيدروليكي بهينه براي مقادير متفاوت COD، 36 ساعت در نظر گرفته شد. مطابق نتايج با افزايش OLR و HRT، راندمان حذف SMX افزايش يافت. در 12 ساعت اول فرايند تصفيه، راندمان حذف SMX حدود 50 درصد بود و بيشينه حذف در 72 ساعت اول اتفاق افتاد و به بيش از 95 درصد رسيد. همچنين به‌دليل اينكه SMX منبع نيتروژن است، افزايش غلظت COD اثر مثبتي بر راندمان حذف SMX داشت. راندمان حذف SMX در OLRهاي صفر، 2، 4، 8، 16 و g COD/L.d  32، به‌ترتيب برابر با 17، 44، 75، 72، 78 و 82 درصد بود. مطابق نتايج بيشترين مقدار حذف SMX در بخش اول سيستم NRBC و برابر با 57 درصد بود. با توجه به نتايج به‌دست آمده از اين پژوهش، مي‌توان سيستم رشد چسبيده را جايگزين مناسبي براي سيستم لجن فعال متعارف در تصفيه پساب‌هاي صنايع دارويي دانست.