بررسي تاثير ويژگي‌هاي شخصيتي بر طفره‌وري اجتماعي (مورد مطالعه:واحدهاي عملياتي انتظامي فوريت‌هاي پليس 110)

در دنياي متحول امروز، وجود گروه‌ها جنبه اجتناب ‌ناپذير زندگي امروزي است و سازمان‌هاي مولد با وجود گروه‌هاي كاري اثربخش مي‌توانند به حيات خود تداوم بخشند. اين پژوهش با هدف بررسي ابعاد شخصيت بر طفره روي اجتماعي انجام گرفته است. اهميت اين موضوع‌ها درحوزه‌هايي مانند امنيت و نظامي دوچندان و به حدي است كه به عنوان يك راهبرد اساسي براي تداوم نظام ها شناخته مي‌شود. پژوهش حاضر از نوع كاربردي و توصيفي است. تحليل داده ها از طريق ضريب همبستگي اسپيرمن انجام گرفته است. ابزار پرسشنامه پژوهشگر ساخته بوده و از طيف پنج گزينه اي ليكرت استفاده شده است. جامعه آماري واحد هاي عملياتي انتظامي فوريت هاي پليس 110 است كه از ميان آن ها 60 سرپرست گروه و 211 نفر به عنوان نيروي عملياتي براي تكميل پرسشنامه انتخاب شدند. همچنين به منظور بررسي تاثير سازه ها از روش حداقل مربعات جزئي با بهره گيري از نرم افزار SMART-PLS  استفاده شده است.بر اساس نتايج به دست آمده ميان تمام ويژگي هاي شخصيت با طفره روي ارتباط معناداري وجود دارد و فقط بعد گشودگي شخصيت بر طفره‌روي اجتماعي تاثير ندارد و اين موضوع در حالي است كه بر اساس آزمون همبستگي، وجود رابطه ميان آن‌ها تاييد شده بود. همچنين نتايج پژوهش‌ها نشان مي دهد آگاهي از شخصيت افراد مي تواند به مديران سازمان كمك كند تا افراد واجد شرايط را در جايگاه هاي صحيح قرار دهند تا در مجموع رضايت شغلي و عملكرد سازماني بهبود يابد.