خودآييني زن مسلمان: معناها و دشواري ها

مفهوم خودآييني از عصر روشنگري تاكنون همواره از مهم‌ترين ارزش‌هاي اخلاقي و سياسي در غرب قلمداد مي‌شده است؛ ازاين‌رو فمينيست‌ها نيز به‌تفصيل آن را تحليل و بررسي كرده‌اند. ايشان در آغاز خودآييني را معادل حق انتخاب و مديريت زندگي‌ مي‌دانستند و خواهان برخورداري زنان از آن بودند. بعدها با افزايش انتقادات به ليبراليسم، خودآييني نيز ارزشي مردانه و فردگرايانه قلمداد شد كه درخور فمينيسم نيست. سپس برخي كوشيدند مفهوم خودآييني را به گونه‌اي بازخواني كنند كه هم شامل واقعيت بنيادين ارتباطي بودن بشر شود و هم زنان را از لوازم سركوبگرانه ارتباطات رهايي بخشد؛ درنتيجه امروزه ادبيات خودآييني دربرگيرنده رويكردهاي متنوعي همچون فرايندي، محتوايي، علّي و تقويمي است كه در مقاله حاضر به‌اختصار بررسي خواهند شد. بسياري از اين نظريه‌ها به نقش دين در زندگي زنان‌ مي‌پردازند و درباره خودآييني زنان مسلمان قضاوت‌ مي‌كنند. نظر به اين مباحث و نيز اهميت خودآييني در انديشه سياسي، نسبت خودآييني با زن مسلمان و مسائل ناشي از اين مفهوم نيز تحليل و ارزيابي خواهد شد. اين تأملات در مواردي گزارش رويارويي‌هاي رخ‌داده و در مواردي استنباط مواضع ممكن خواهد بود.