عنوان مقاله :
ديرينه‌شناسي كرامات صوفيان؛ مطالعه موردي «طعام اندك و اطعام بسيار»
عنوان به زبان ديگر :
The Archaeology and Genealogy of Miracle of Saints: A case study of the on “little food and infinite feeding
پديد آورندگان :
پورمظفري، داوود دانشگاه شهيد چمران اهواز
كليدواژه :
كرامت , امر خارق عادت , تصوف , ديرينه‌شناسي , تبارشناسي
چكيده فارسي :
بخش بسياري از مناقب‌نامه‌هاي صوفيان به بيان كرامتهاي پيران تصوف اختصاص دارد. هدف اين مقاله آن است كه از منظر ديرينه‌شناسي، نظام‌هاي حقيقت و گزاره‌هاي معنابخش به امر خارق عادت را در مناقب نامه هاي صوفيان، مناقب‌نامه‌هاي شيعي، سيره‌هاي نبوي، عهد جديد و عهد عتيق به‌دست دهد. نگارنده در پژوهش حاضر فقط با تمركز بر يكي از كرامات صوفيان با عنوان «طعام اندك و اِطعام بسيار»، امر خارق عادت را در گفتمان‌هاي مختلف، از عهد عتيق تا متون صوفيانۀ قرن هشتم هجري، مطالعه كرده و كوشيده است تا گزاره‌هاي معنابخش به امر خارق عادت را معرفي كند. نويسنده هرچند كانون توجه خود را بر يكي از كرامتهاي صوفيان قرار داده، از مطالعۀ كلان‌نگرانۀ امر خارق عادت غافل نبوده است. از نظرگاه ديرينه شناسي، «تأييد آسمانيِ» پيران تصوف انديشۀ نهفته اي است كه در پشت اَعمال خارق عادت جاي گرفته است. امر خارق عادت در مناقب نامه هاي شيعي به‌مثابه «ولايت و تداوم جانشيني پيامبر اسلام»، در سيرت‌نامه‌هاي نبوي به منزلۀ «برتري پيامبر اسلام و دين او» بر ساير انبيا و اديان و در عَهدَين به عنوان نشانۀ «مؤيِد نبوت» پديدار مي‌گردد. اين مقاله نشان ميدهد كه امر خارق عادت در گذر زمان پديده‌اي يك‌پارچه و ثابت نبوده و همواره در فضاي حاكم بر گفتمان‌هاي مختلف معاني تازه‌اي به آن افزوده شده است؛ ديگر اينكه كرامات صوفيان بيش از آنكه نتيجۀ دخل و تصرف در امر واقع و عيني باشد، مولود روابط بينامتني است.
چكيده لاتين :
Manâqibs of Sufis (Hagiography) contain abundant stories that have been allocated to express wonder’s Sufis. The task of the article is an archeological approach to indicate regimes of truth in Manâqibs of Sufis, Shiite of Mânaqibs, the Prophet’s hagiography, the New Testament and the Old Testament. Then it reveals the rule of miracle of God is the hidden idea on the miracle of the saints. Miracles appears as a real continuance for the Prophet’s successors as a priority of the Prophet and his religious to other prophets and their religious. It also appears as a sign to confirm for prophethood. Having an affirmation of God and the claim of doing wonders puts Sufism in relations of power. It associates Sufism onto secular sides of social life being well-known to deny.
