بررسي ضايعات آسيب‌شناسي ناي در موارد مصرف همزمان واكسن 120H و 4/91 برونشيت عفوني در جوجه‌هاي گوشتي

بيماري برونشيت عفوني يكي از بيماري هاي مهم عفوني در صنعت طيوراست. ويروس برونشيت عفوني داراي سروتيپ هاي متعدد است كه ايمني عليه هر يك از سروتيپ ها اختصاصي است. حفاظت عليه هر سروتيپ با واكسيناسيون عليه همان سروتيپ قابل انتظار است. در ايران، سروتيپ هاي ماساچوست و 4.91 شايع هستند و واكسن هاي تجاري مختلف عليه اين سروتيپ ها استفاده مي شود. با توجه به عدم وجود تداخل بين سويه هاي مختلف از سروتيپ هاي مختلف ويروس برونشيت عفوني به نظر مي رسد استفاده از واكسن هاي مختلف برونشيت عفوني به طور هم زمان و يا با فاصله اندك از يكديگر براي افزايش دامنه حفاظت مي تواند موثر باشد. لذا در اين مطالعه واكنش بعد از واكسيناسيون به دنبال استفاده هم زمان از دو سروتيپ مجزا با روش پاتولوژي بررسي شد. به همين منظور در فارم هاي تجاري از واكسن 120H و 4.91 به شكل مجزا و توأم استفاده شد. به دنبال اجراي برنامه هاي مختلف واكسيناسيون، ضايعات پاتولوژي در ناي پرندگان بررسي و مقايسه شد. نتايج نشان داد استفاده توأم از واكسن 120H و 4.91 مي تواند باعث القاي  جراحات بافتي در ناي بيش از واكسن هاي منفرد شود. با توجه به بروز واكنش هاي واكسيناسيون بيشتر به دنبال استفاده توأم از واكسن H120 و 4.91، توصيه مي شود در موارد واكسيناسيون عليه برونشيت عفوني حتي الامكان از واكسن هاي متعلق به سروتيپ هاي مختلف با فاصله زماني استفاده شود و نسبت به مصرف توأم آن ها خودداري گردد.