اثر پيش‌تيمار با اسيد ساليسيليك بر شاخص‌هاي رشد و جذب عناصر غذايي گياهچه كنجد در شرايط تنش شوري

به‌منظور بررسي اثر سطوح مختلف شوري و پيش‌تيمار با اسيد ساليسيليك (SA) بر برخي شاخص‌هاي رشد و جذب عناصر غذايي كنجد (Sesamum indicum L.)، آزمايشي به‌صورت فاكتوريل با طرح پايه كاملاً تصادفي و چهار تكرار در گروه زراعت دانشگاه ولي‌عصر رفسنجان اجرا شد. عامل‌هاي آزمايش پيش‌تيمار بذر در سه سطح (آب مقطر، اسيد ساليسيليك 1 ميلي‌مولار و اسيد ساليسيليك 5/2 ميلي‌مولار) و شوري در سه سطح (5/2، 6 و 9 دسي‌‌زيمنس بر متر) بودند. يك تيمار بذر خشك هم براي مقايسه با ديگر سطوح پيش‌تيمار در آزمايش در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد در شوري 9 دسي‌زيمنس بر متر پيش‌تيمار با هر دو غلظت SA، سبب افزايش معني‌دار درصد سبز نسبت به بذر خشك و آب مقطر شد. سطح برگ بوته و شاخص سبزينگي آن نيز در اثر افزايش شوري در بذر خشك و پيش‌تيمار با آب مقطر كاهش يافتند اما با كاربرد 5/2 ميلي‌مولار SAمقدار اين دو صفت در شوري‌هاي 6 و 9 دسي‌زيمنس بر متر تفاوت معني‌داري با شوري شاهد نداشت. از سوي ديگر، پيش‌تيمار با SA سبب كاهش محتواي سديم و افزايش محتواي پتاسيم اندام هوايي شد. با اين حال غلظت منيزيم اندام هوايي در پيش تيمار با 1 و غلظت فسفر در غلظت 5/2 ميلي‌مولار SA بيشتر از بقيه تيمارها بود. اثر پيش‌تيمار با SA بر وزن خشك گياهچه چندان روشن نبود. در تيمارهاي بذر خشك، آب مقطر و 5/2 ميلي‌مولار SA بيشترين وزن خشك اندام هوايي، ريشه و گياهچه به سطح شاهد شوري تعلق داشت و با افزايش شوري مقدار آن كاهش يافت. تنها در غلظت 1 ميلي‌مولار و در شوري 9 دسي‌زيمنس بر متر، وزن خشك نسبت به شاهد كاهش معني‌داري نداشت. به‌طور كلي در اين آزمايش اثرات مثبت پيش تيمار با SA بيشتر بر بقاي گياهچه و جذب بهتر برخي عناصر غذايي بود.