مطالعه عملكرد دانه و برخي صفات فيزيولوژيكي بر ارقام هيبريد ذرت (Zea mays L.) تحت سطوح مختلف كلريد سديم

به‌منظور بررسي اثر تنش شوري بر پايداري غشا، كلروفيل aو b، كاروتنوئيد، اجزاي عملكرد و عملكرد دانه هفت هيبريد ذرت (Ksc700، Ksc500، KSc704، Ksc301 و Ksc647 (ارقام ايراني) و ارقام خارجي شامل Ksc404 و Maxima) آزمايشي در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه شهيد باهنر كرمان در سال زراعي 1390 به‌صورت كرت هاي خرد شده در قالب طرح بلوك كامل تصادفي با سه تكرار انجام گرفت. كرت هاي اصلي شامل چهار سطح شوري آب آبياري با هدايت الكتريكي 4، 6، 8 و 10 دسي زيمنس بر متر و كرت هاي فرعي شامل هيبريدهاي مذكور بودند. نتايج نشان داد كه با افزايش سطوح شوري تمامي صفات بررسي شده به‌جز محتوي كاروتنوئيد كاهش يافتند به‌طوري‌كه بيشترين ميزان اين صفات از پايين‌ترين سطح شوري به‌دست آمد. محاسبه ضرايب همبستگي بين صفات نيز نشان داد كه بين عملكرد دانه و پايداري غشا در زمان120 دقيقه (**r = 61/0) ، عملكرد دانه و وزن هزاردانه (**93/0 =r) همبستگي معني دار و مثبتي وجود دارد. بيشترين و كمترين ميزان عملكرد دانه با تفاوت معني دار به‌ترتيب 10610 و 5750 كيلوگرم در هكتار از سطوح شوري 4 و 10 دسي زيمنس بر متر به‌دست آمد. همچنين مقايسه ميانگين صفات، برتري هيبريد Ksc704 را از لحاظ دارا بودن بالا‌ترين ميزان پايداري غشا و عملكرد دانه در شرايط مورد آزمايش در بين هيبريدهاي مورد مطالعه نشان داد و به‌عنوان هيبريد متحمل و جهت كاشت در چنين شرايطي معرفي مي گردد.