اثر روش كاشت پشته مرتفع و نيتروژن بر شاخص‌هاي كارايي نيتروژن و عملكرد گندم

اين آزمايش با هدف بررسي اثر كاشت پشته مرتفع و سطوح اوره بر شاخص‌هاي كارايي نيتروژن، عملكرد كمي و محتواي نيتروژن گندم در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد به‌صورت كرت‌هاي خرد شده در قالب طرح پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار طي سال زراعي 951394 انجام شد. دو روش كاشت (مرسوم و پشته مرتفع) و پنج سطح صفر، 100، 200، 300 و 400 كيلوگرم اوره در هكتار به‌ترتيب به‌عنوان عامل‌هاي اصلي و فرعي مدنظر قرار گرفتند. صفات مورد مطالعه شامل عملكرد دانه، عملكرد بيولوژيك، محتوي نيتروژن دانه و كاه و شاخص‌هاي كارايي نيتروژن (جذب، تبديل و مصرف) بودند. نتايج نشان داد كه اثر ساده و متقابل روش كاشت و كود اوره بر عملكرد دانه و بيولوژيك، محتوي نيتروژن دانه و كاه، كارايي جذب، تبديل و مصرف نيتروژن معني‌دار (0/05≥p) بود. بالاترين و پايين‌ترين كارايي جذب نيتروژن به‌ترتيب براي تيمار پشته مرتفع و بدون مصرف نيتروژن (0/45 كيلوگرم نيتروژن گياه بر كيلوگرم نيتروژن خاك) و روش رايج و 400 كيلوگرم اوره در هكتار (0/14 كيلوگرم نيتروژن گياه بر كيلوگرم نيتروژن خاك) به‌دست آمد. شاخص‌هاي كارايي جذب و مصرف نيتروژن در روش پشته مرتفع بالاتر از روش رايج بود. بيشترين و كمترين كارايي مصرف نيتروژن به‌ترتيب مربوط به تيمارهاي پشته مرتفع و شاهد (36/65 كيلوگرم نيتروژن دانه بر كيلوگرم نيتروژن گياه) و روش رايج و 400 كيلوگرم اوره در هكتار (10/63 كيلوگرم نيتروژن دانه بر كيلوگرم نيتروژن گياه) بود. با افزايش مصرف اوره از صفر به 400 كيلوگرم در هكتار، كارايي مصرف نيتروژن 62 درصد كاهش يافت.