اثر دگرآسيبي غلظت هاي عصاره آبي برگ و بنه زعفران ((Crocus sativus L. در كنترل دو گونه هرز چاودار(secale cereale L.) و يولاف وحشي (Avena ludoviciana L.)

امروزه بدنبال پيامدهاي حاصل از مصرف علف كشها و كاهش تدريجي محصولات زراعي، روش هاي بيولوژيكي قابل قبولي در رابطه با كنترل علف هرز شناسايي شده است. در اين زمينه آللوپاتي مي تواند پتانسيل ارزشمندي براي كنترل بيولوژيكي علف هرز نشان دهد. لذا به منظور تعيين اثرات آللوپاتيك عصاره آبي برگ و بنه زعفران روي خصوصيات جوانه زني چاودار و يولاف، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي با سه تكرار در آزمايشگاه علوم بذر دانشكده كشاورزي دانشگاه بيرجند در سال 1394 انجام شد. صفات مورد مطالعه شامل درصد جوانه زني، سرعت جوانه زني، طول ريشه چه، وزن تر ريشه چه، و وزن خشك ريشه چه بودند. تيمارهاي آزمايش شامل نوع اندام زعفران در دو سطح (برگ و بنه) و غلظت عصاره آبي در 5 سطح ( 0، 0.5، 1، 1.5، 2 درصد وزني حجمي) بودند. نتايج نشان داد اندام و غلظت عصاره آبي زعفران تاًثير معني داري بر كليه صفات مورد مطالعه در دو گياه چاودار و يولاف داشت. كمترين درصد جوانه زني چاودار و يولاف به ترتيب با 74.6 و 66.6 درصد كاهش نسبت به شاهد از تيمار غلظت 2 درصد عصاره آبي برگ و بنه بدست آمد. همچنين سرعت جوانه‌زني يولاف در غلظت 2 درصد نسبت به شاهد 50 درصد كاهش داشت اما سرعت جوانه‌زني چاودار تحت تاًثير غلظت‌هاي متفاوت عصاره برگ و بنه قرار نگرفت. نتايج مقايسات گروهي بين عصاره برگ و بنه زعفران بيانگر آن بود كه بيشترين اثر بازدارندگي صفات مورد بررسي در چاودار و يولاف مربوط به عصاره برگ زعفران ميباشد.