عنوان مقاله :
شيوه‌هاي محمد حقوقي در نقد و تحليل شعر معاصر
عنوان به زبان ديگر :
A study in Criticism and Interpretation Mohammad Hoghooghi's Approaches
پديد آورندگان :
زاده حسن، نسرين دانشگاه شيراز , حسن لي، كاووس دانشگاه شيراز
كليدواژه :
محمد حقوقي , نقد ادبي , زبان و بيان , فضا و انديشه , شكل و فرم
چكيده فارسي :
بازخواني كارنامه نقد منتقدان با هدف ارزيابي كيفي و شناسايي فراز و فرودهاي آن، يكي از اقدامات مهم در شناسايي سير تحول نقد ادبي است. محمد حقوقي از شاعران نوگرا و از منتقدان تأثيرگذار در جريان‌هاي شعر معاصر ايران است و كارنامه‌اي پربرگ‌وبار دارد. نگارندگان اين مقاله با توجه به لزوم بررسي كارنامه نقد حقوقي كه از پيش‌گامان نام‌دار نقد نو در ايران است، آثار انتقادي او را به‌شيوه تحليل محتوا و با رويكرد توصيفي ـ تحليلي بررسي كرده و به تبيين ويژگي هاي نقد او پرداخته اند. حقوقي در نقدهاي خود بيش از هرچيز به ويژگيهاي صوري و شكل شناختي اثر توجه كرده و عمده نقدهاي او بر سه رأس «زبان و بيان»، «فضا و انديشه» و «شكل و ساخت» استوارند كه از آنها ميتوان با عنوان «مثلث نقد محمد حقوقي» ياد كرد. اين گرايشهاي صورتگرايانه و دل‌بستگي به تشكل و ساخت، باآنكه معمولاً بر عناصر هنري اثر پرتو مي‌افكند، گاهي نيز برخي از تحليل هاي او را در تأويل‌هاي ظاهرگرا محدود مي‌كند و با وجود نزديك شدن به مرز نقد نو و علمي، در مواردي هم دچار كاستي‌هايي مي‌‌شود كه ارزش واقعي اثر ادبي را نشان نمي دهد.
چكيده لاتين :
One of the important measutres in exploring the evolution of literary criticism in Iran is the review of critical works with the aim of identifying their stregths and weaknesses along with quality evaluation. Given the need for such an attitude in the realm of literary research, the authors resolved to evaluate the critical approach assumed by Mohammad Hoghoogi, one of the most renowned pioneers of New criticism in Iran. Hence, his critical works have been studied using content analysis and descriptive-analytical approaches and their characteristics have been explained. According to the finding, Hoghooghi is mostly concentrated on formal features and morphology of literary work and his critiques are majorly structured on three principles, namely language and diction, settings and idea, and form and structure which are commonly referred to as Hoghooghis critique traingle. Such formalistic propensity along with his interest to structure have led some of his interpretations to become roughly superficial or enthusiastic, and though approximating modern and scientific criticism, his critiques go to ex tremes in some cases and fail to demonstrate the true value of literary work.
