بررسي تغييرات زماني و مكاني كيفيت آب زيرزميني با استفاده از رويكرد تركيبي منطق بول، فازي و زمين آمار (مطالعه موردي: دشت ورامين)

با توجه به رشد روز افزون جمعيت و كمبود منابع آب سطحي به خصوص در مناطق خشك و نيمه‌خشك و نياز مبرم به تأمين آب باكيفيت مناسب جهت شرب و مصارف ديگر توجه به كيفيت منابع آب زيرزميني دو چندان خواهد شد. در اين پژوهش خصوصيات فيزيكوشيميايي آب زيرزميني دشت ورامين با تاكيد بر مصارف آشاميدني مورد مطالعه قرار گرفت و در اين راستا از سه پارامتر TH، TDS و EC به عنوان عوامل محدود كننده جهت مصارف شرب استفاده شد. توزيع مكاني اين سه پارامتر جهت تهيه تغييرات نقشه پهنه بندي كيفيت آب زيرزميني در يك دوره پنج ساله با استفاده از روش‌هاي ميان يابي به كمك تركيب منطق بولن و فازي مورد بررسي قرار گرفت. روش‌هاي ميان يابي مورد استفاده در اين مطالعه شامل روش‌هاي زمين آماري و روش‌هاي معين مي‌باشد كه به كمك آناليز واريوگرافي و ارزيابي صحت نتايج بر اساس كمترين RMSE براي فرآيند مكان‌يابي آلاينده‌ها استفاده شدند. نتايج نشان داد كه روش عكس فاصله در ميان يابي پارامتر TDS و EC نسبت به روش‌هاي زمين آماري برتري دارند. هم چنين در برآورد پارامتر TH روش زمين آماري كوكريجينگ با استفاده از پارامتر كمكيCl بيشترين دقت را داشته است. نقشه‌هاي پهنه بندي كيفي آب زيرزميني تهيه شده از تركيب منطق بولن و فازي نشان داد كه نواحي غرب و جنوب غرب دشت بر اساس استاندارد آب آشاميدني ايران، از لحاظ شرب نامطلوب است كه بيش ترين دليل آن وجود پهنه‌هاي رسي نمكي با سولفات سديم در اين مناطق و ضخامت كم آبخوان در اين قسمت مي‌باشد.