مطالعه تنوع ژنتيكي ژنوتيپ هاي چغندرقند براي مقاومت به ساقه روي و صفات مورفوفيزيولوژيكي

اصلاح نباتات بر پايه تنوع ژنتيكي استوار شده است. تنوع ژنتيكي از تكامل طبيعي منشاء گرفته است و مهمترين جزء در پايداري نظام‌هاي بيولوژيكي است و سازگاري درازمدت و بقاي جمعيت را تضمين مي‌كند. اصلاح ارقام مقاوم به ساقه روي براي كشت پاييزه چغندرقند يكي از اهداف مهم به نژادگران است. وجود بيش از حد ساقه هاي گل دهنده در مزرعه موجب پايين آمدن درصد قند، عملكرد ريشه و خلوص شربت خام مي شود. هدف از اين آزمايش بررسي تنوع ژنتيكي موجود در بين لاين هاي اصلاحي برادران خواهري ناتني براي مقاومت به ساقه روي و برخي صفات مورفولوژيكي و فيزيولوژيكي بود. به اين منظور آزمايشي با 47 لاين همراه با 3 ژنوتيپ شاهد در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار پياده شد. نتايج تجزيه واريانس نشان داد كه اثر ژنوتيپ بر درصد ساقه روي، درصد ساكارز، درصد مقاومت به سرما، مساحت برگ، ارتفاع ساقه گل دهنده، وزن كل ريشه، طول و قطر ريشه در سطح احتمال 1 درصد معني دار بود. همچنين اثر ژنوتيپ بر صفات درصد نشت يوني و وزن ويژه برگ در سطح  احتمال 5 درصد معني دار بود. جهت تعيين روابط ژنتيكي بين ژنوتيپ هاي مورد مطالعه در كليه صفات، تجزيه خوشه اي به روش Ward و با استفاده از ضريب مربع فاصله اقليدوسي به عنوان معيار فاصله انجام و ژنوتيپ هاي مورد بررسي به 5 گروه تقسيم شده، كه تجزيه تابع تشخيص گروه بندي به دست آمده از تجزيه خوشه اي را تأييد كرد. همچنين تجزيه خوشه اي بر اساس صفت درصد ساقه روي به روش Ward ژنوتيپ ها را به 6 گروه تقسيم كرد كه ژنوتيپ  HSF780  همرا با ارقام شاهد مقاوم Giada و Eudoro  در گروه برتر قرار گرفتند.