ارزيابي تناسب اراضي استان فارس براي كشت گندم ديم براساس عوامل اقليمي، فيزيوگرافي و مدل تلفيقي TOPSISAHP در محيط GIS

افزايش روزافزون جمعيت و نياز به تامين مواد غذايي مورد نياز آنها از دغدغههاي اصلي دولتها ميباشد. به دليل اهميت استراتژيك گندم، شناسايي مناطق مستعد مناسب كشت اين گياه زراعي با استفاده از دادههاي اقليمي و فيزيوگرافي باعث افزايش عملكرد آن خواهد شد. اين تحقيق با استفاده از دادههاي اقليمي از قبيل دماي متوسط سالانه، دماي جوانه زني و گلدهي و بارشهاي سالانه، پاييزه، بهاره و دادههاي فيزيوگرافي شامل ارتفاع و شيب براي ارزيابي تناسب اراضي مستعد كشت گندم ديم در سطح استان فارس استفاده شده است. مطالعه و بررسي هر يك از اين دادهها براساس نيازهاي اقليمي و فيزيوگرافي گندم ديم صورت گرفته است. با تعميم داده‌ها به سطح، و پردازش آنها با استفاده از فناوري GISلايههاي اطلاعاتي مربوط به هر يك از آنها تهيه و به منظور اولويتبندي و ارزيابي معيارها و لايههاي اطلاعاتي در رابطه با هم، وزندهي معيارها از مدل تحليل سلسله مراتبي (AHP) مبتني بر روش TOPSIS استفاده گرديد و همپوشاني و تحليل فضايي لايهها در محيط GIS صورت گرفت و در نهايت نواحي مستعد كشت گندم در استان فارس شناسايي شد. نتايج بدست آمده نشان داد كه 63/13 درصد از مساحت استان در پهنه بسيار خوب قرار دارد كه شامل مناطق غرب و شمال غرب استان (شهرستانهاي ممسني، كازرون، سپيدان و بخشهايي از شهرستانهاي شيراز، اقليد، مرودشت و فيروزآباد) است و مستعدترين مناطق استان بوده و حدود 28 درصد از مساحت استان در پهنههاي خيلي ضعيف و ضعيف براي كشت گندم ديم قرار دارد كه بيشتر در نواحي شرق و شمال شرق قرار دارد.