پهنه بندي توان اكولوژيك كشت ذرت با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافيايي (GIS) در شهرستان بوكان

تضمين امنيت غذايي و معيشت كشاورزي مستلزم نگرشي جامع و سيستماتيك است كه هدف آن استفاده پايدار و مديريت منابع طبيعي از طريق توسعه و انطباق فناوري كشاورزي و تجارب مديريتي است. بر اين اساس، هدف تحقيق حاضر يافتن مكان هاي مناسب براي كشت ذرت در سطح شهرستان بوكان بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف كاربردي، از لحاظ نوع تحقيق توصيفي اكتشافي و از نظر شيوه گردآوري داده ها كتابخانه اي است. جهت انجام تحقيق، دو معيار اصلي محيط (با پارامترهايي از قبيل سنگ شناسي، خاك شناسي، كاربري اراضي، پوشش گياهي، منابع آب و نيز لايه مدل رقومي ارتفاعي يا DEM) و اقليم (با پارامترهايي مانند دما، رطوبت، باد، بارش ساليانه، تبخير و تعرق) ابتدا به تفكيك و سپس به صورت تركيبي مورد بررسي قرار گرفت، به اين ترتيب كه در مرحله نخست داده هاي اقليمي از پنج ايستگاه پيراموني شهرستان بوكان براي يك دوره مشترك 21 ساله (1985 تا 2005 ميلادي) و داده هاي محيطي بر پايه مقياس 000,1:50 جمع آوري شد. در مرحله بعد و پس از استخراج نيازمندي هاي اكولوژيك ذرت، اين داده ها بر اساس اولويت تاثيرگذاري بر كشت اين محصول با روش تحليل سلسله مراتبي (AHP) ارزش گذاري و سپس كل سطح شهرستان بوكان به منظور كشت ذرت با استفاده از GIS و ساير نرم افزارهاي مرتبط مورد تجزيه و تحليل، شناسايي و رتبه بندي قرار گرفت. نتايج اين تحقيق نشان داد كه نواحي شمالي بخش سيمينه (با 2/13درصد از مساحت شهرستان) مناسب ترين و دهستان ايل گورك (واقع در جنوب غربي شهرستان با 6 درصد از كل مساحت شهرستان) نامناسب ترين پتانسيل را براي كشت ذرت دارند.