تاثير سولفات روي بر ويژگي هاي كمي و كيفي دانه گندم تحت شرايط تنش خشكي

تنش خشكي و كمبود عنصر روي از عوامل مهم تاثيرگذار بر كاهش كميت و كيفيت گندم توليدي مي‌باشد. در پژوهش حاضر، اثر روش هاي زي‌فزوني سولفات‌روي (بذر خشك، پيش‌تيمار، كاربرد خاكي و افشانه كردن) تحت شرايط تنش خشكي (آبياري كامل، تنش در مرحله ظهور برگ پرچم، تنش در مرحله ظهور ريشك) بر صفات مرتبط با عملكرد و اجزاي عملكرد دانه و نيز صفات مرتبط با ارزش غذايي دانه گندم، رقم هما، با استفاده از طرح كرت هاي خردشده در قالب بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج به دست آمده نشان داد كه بروز همزمان تنش خشكي و كمبود عنصر روي در مراحل ظهور برگ‌پرچم و ظهور ريشك باعث كاهش كيفيت و كميت گندم شد، به طوري كه علاوه بر كاهش عملكرد و اجزاي عملكرد دانه، موجب كاهش توانايي جذب روي از خاك، كاهش غلظت روي دانه، كاهش قابليت جذب روي از دانه و كاهش سنتز پروتئين شد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه افشانه كردن اين عنصر سبب افزايش بيش از 19/77 درصدي غلظت عنصر روي در دانه (از 2/7 به 5/40 گرم بر كيلوگرم)، پيش‌تيمار سولفات‌روي باعث افزايش 69/17 درصدي پروتئين ذخيره شده در دانه (از 1/13 به 6/14 درصد) و كاربرد خاكي سولفات‌روي موجب افزايش حداقل 97/11 درصدي در عملكرد دانه (از 1524 به 1737 كيلوگرم در هكتار)، كاهش 18/6 درصدي اسيد فيتيك و كاهش چشمگير 9/78 درصدي نسبت مولي اسيد فيتيك طي تنش خشكي در مرحله ظهور برگ‌پرچم شد.