واكنش گندم به شرايط قطع آبياري در مراحل مختلف رشد و سطوح نيتروژن در شرايط آب و هوايي اهواز

به‌منظور بررسي واكنش گياه گندم به شرايط قطع آبياري در مراحل مختلف رشد و سطوح نيتروژن، آزمايشي به‌صورت كرت‏هاي يك‏بار خردشده در قالب طرح بلوك‏هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مزرعه پژوهشي مركز تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي خوزستان در سال زراعي 94-1393 اجرا گرديد. در اين آزمايش قطع آبياري در 4 سطح (عدم قطع آبياري، قطع آبياري در مرحله ساقه رفتن، قطع آبياري در مرحله گلدهي و قطع آبياري در مرحله پر شدن دانه) به‌عنوان عاملa در كرت‏هاي اصلي و نيتروژن از منبع اوره در سه سطح (0، 100 و 200 كيلوگرم در هكتار) به‌عنوان عامل b در كرت‏هاي فرعي موردبررسي قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه سطوح متفاوت قطع آبياري و نيتروژن تأثير معني‏داري بر روي عملكرد دانه، عملكرد بيولوژيك و درصد نيتروژن دانه و بقايا داشتند. سطوح آبياري به طرز متفاوتي به نيتروژن واكنش نشان دادند‏ و بين سطوح متفاوت آبياري تفاوت معني‏دار ازنظر تمامي صفات به‏جز عملكرد بيولوژيك وجود داشت. اثر افزايش نيتروژن نيز بر تمامي صفات معني‏دار بود؛ اما اثر متقابل سطوح قطع آبياري و سطوح متفاوت نيتروژن تنها بر روي عملكرد دانه، عملكرد بيولوژيك و درصد نيتروژن دانه و بقايا تأثير داشته و بالاترين مقادير از تيمار تأمين آبياري در تمام دوره رشد و مصرف 200 كيلوگرم در هكتار نيتروژن به دست آمد. هم‏چنين تجزيه رگرسيون صفات مورداندازه‌گيري شده نشان داد با افزايش نيتروژن مقدار عملكرد دانه، عملكرد بيولوژيك و درصد نيتروژن دانه و بقاياي تمامي رژيم‏هاي آبياري افزايش مي‏يابد. برش‌دهي اثر متقابل نيز روشن مي‌سازد كه عملكرد تمامي سطوح آبياري و درصد نيتروژن دانه و بقايا به كاربرد سطوح مختلف آبياري و نيتروژن واكنش نشان دادند.