ارزيابي ريسك ناشي از تنش گرما در ذرت دانه‌اي استان خوزستان تحت شرايط تغيير اقليم

اين تحقيق به منظور ارزيابي ريسك ناشي از تنش گرما در ذرت دانه‌اي استان خوزستان تحت شرايط افزايش دماي ناشي از تغيير اقليم در شش شهرستان از استان خوزستان انجام شد. بدين منظور، ابتدا اقليم آينده اين شهرستان‌ها با استفاده از داده‌هاي اقليمي بلندمدت دوره پايه و با استفاده از روش AgMIP تحت دو سناريوي اقليمي RCP4.5 و RCP8.5 براي دوره 2069- 2040 توليد شدند و سپس از مدل APSIM براي شبيه‌سازي رشد و عملكرد ذرت دانه‌اي استفاده شد. نتايج اين تحقيق نشان داد كه ميانگين دما در طول فصل رشد ذرت در استان خوزستان تحت RCP4.5 و RCP8.5 نسبت به دوره پايه (27.2 درجه‌ سانتي گراد) به‌ترتيب 8.5 و 34.57 درصد افزايش داشت. با در نظر گرفتن متوسط كل استان، ميانگين عملكرد و تعداد دانه در مترمربع در دوره پايه 8.8 تن در هكتار و 2305.7 دانه در متر مربع بود. اين مقدار در سال 2050 تحت RCP4.5 و RCP8.5 به ترتيب به 8.5 و 8.7 تن در هكتار و 2227.3 و 2254.3 دانه در متر مربع كاهش يافتند. با در نظر گرفتن متوسط همه تاريخ كاشت‌ها، مناطق و دوره‌هاي آينده تغيير اقليم در استان خوزستان، احتمال تشكيل عملكرد اقتصادي، عملكرد غير اقتصادي و عملكرد صفر به ترتيب 45.4، 13.5 و 41.2 درصد مي‌باشد. به طور كلي نتايج اين تحقيق نشان داد كه تاريخ كاشت مرسوم در منطقه (سي‌ام بهمن) تاريخ كاشت مناسبي براي دوره پايه و آينده نيست و تاريخ كاشت زودهنگام (دوازده بهمن) در اكثر مناطق مي‌تواند به عنوان يك راهكار سازگاري موثر براي كاهش ريسك ناشي از افزايش دماهاي حدي هم در دوره پايه و هم در دوره آينده در نظر گرفته شود.